Er was een tijd dat Aly Dia de eerste naam was die door het hoofd schoot als iemand op een zeldzame dag begon over voetballende Senegalezen. Die grappenmaker die met liegen en bedriegen een heuse Premier League-wedstrijd speelde. Maar verder... Anno nu geldt de nationale ploeg van Senegal voor iedere Afrika Cup als dé favoriet, ook dit keer weer.
Alleen, tot de hoofdprijs heeft het (nog) nooit geleid. Sinds het spectaculaire WK-debuut in 2002, toen Les Lions de la Téranga met het bereiken van de kwartfinale de beste Afrikaanse prestatie van de ontembare leeuwen van Kameroen evenaarden, is de ene na de andere Senegalese voetballer doorgebroken. El Hadji Diouf en de inmiddels overleden Papa Bouba Diop, de twee uitblinkers in Japan en Zuid-Korea, hebben heel wat opvolgers gekregen. Toch bleek dat steeds niet genoeg; drie jaar terug verloor Senegal voor de tweede keer in de historie de finale om het Afrikaanse kampioenschap. De hoop is ditmaal vooral gevestigd op een voormalige werkloze uit Le Havre.
'Of ik zou een gewone baan zoeken, of ik zou alsnog een club vinden. Ik moest mijn gezin zien te onderhouden. Dat was een heel zware periode. Ik werd erdoor verscheurd'
Édouard Mendy zat na de zomer van 2014, toen de Franse vierdedivisionist AS Cherbourg weigerde hem een nieuw contract te geven, zonder club. Een jaar lang. Van armoede vroeg hij een uitkering aan en trok met zijn zwangere vriendin in bij zijn ouders in Le Havre. In mei 2021, nog geen zeven jaar later dus, was hij voor de negende keer in twaalf Champions League-wedstrijden voor Chelsea niet te passeren geweest, en tilde hij de Cup met de Grote Oren de sterrenhemel in.
Voor Senegal, dat al kon beschikken over een van de beste aanvallers (Sadio Mané), een van de beste verdedigende middenvelders (Idrissa Gueye) en een van de beste centrale verdedigers ter wereld (Kalidou Koulibaly), moet en zal misschien wel de allerbeste doelman op aarde het laatste zetje richting victorie geven. Richting de verlossing van de vloek op de leeuwen van Téranga.
Om deze drie redenen gaat het Édouard Mendy nog lukken ook:
DEZE MAN GEEFT ÉCHT NOOIT OP
‘Het was het absolute dieptepunt, de bodem van de put’, wierp Mendy vlak voor de Champions League-finale nog eens een blik over zijn schouder. Hij had geen nieuw contract gekregen bij AS Cherbourg, een clubje dat elk seizoen voor zijn voortbestaan vocht op het vierde niveau van Frankrijk. Trainer Denis Groavec had hem weliswaar steeds meer kansen gegeven, maar zijn opvolger Vincent Hébert gaf de voorkeur aan anderen. De zomerse transferdeadline naderde en Mendy maakte zich steeds grotere zorgen.
Hij besefte dat hij met zijn 23 jaar al niet meer bij de jongsten behoorde, dat zijn bestaan als profvoetballer aan een zijden draad hing. En dus belde hij zijn zaakwaarnemer. En belde, en belde, en belde. ‘Maar hij nam nooit op. Ik sprak voortdurend zijn voicemail in, stuurde hem berichtjes, maar hij antwoordde gewoon niet. Tot we ineens op de laatste dag waren aanbeland dat de transfermarkt nog open was. Zelfs toen had hij niet eens de moed om me te woord te staan. Op het allerlaatste moment stuurde hij me een berichtje. “Sorry, het gaat me niet lukken om een club voor je te vinden, je gaat dus niet ergens een contract tekenen. Daarom zou ik voorstellen naar een baan buiten het voetbal te gaan zoeken en voor jezelf te blijven trainen”.’
Op hetzelfde moment dat Sadio Mané een miljoenentransfer maakte naar Southampton en Kalidou Koulibaly een miljoenencontract tekende bij Napoli, vroeg Édouard Mendy een uitkering aan