Giovanni van Bronckhorst kan volgende week zijn derde prijs pakken in twee jaar. VI schoof tijdens het trainingskamp in Oostenrijk aan bij de succestrainer van Feyenoord en sprak met hem over de lange weg van zeven nederlagen op rij tot het kampioenschap. ‘Mijn mooiste overwinning is dat ik onder de grootste druk heb vastgehouden aan mijn visie.’
Misschien, zegt Giovanni van Bronckhorst, zit de essentie van zijn werkwijze wel verpakt in de training van vanochtend, toen zijn spelers zich rot lachten tijdens een estafettevorm, om twee minuten later geconcentreerd het grote positiespel te spelen van negen tegen negen met drie vrije mensen. ‘Er mag gelachen worden bij Feyenoord’, zegt Van Bronckhorst. ‘Plezier is wat je uiteindelijk ook uitstraalt op het veld. In zo’n estafette zit alles: fysiek, mentaliteit, conditie en sfeer. Die gasten willen niet verliezen, dus ze gaan als de brandweer met elkaar en er wordt gedold. Maar twee minuten later spelen we dat positiespel en draaien ze zelf de knop om. Dan is er die kwaliteit, dan is er die concentratie. Ze weten dat ik dat eis: plezier, saamhorigheid, toewijding, focus en concentratie in de uitvoering. Als dat samenvalt tijdens zo’n training, ja, dan sta ik zelf ook te genieten. Zo willen we werken.’
Succes
Giovanni van Bronckhorst is dan al een tijdje aan het woord op het terras van Löwen Hotel in Schruns. Terwijl de zon over de Alpentoppen klimt en de temperatuur de dertig graden aantikt, praat de trainer maar door. Voor het eerst sinds de wedstrijd tegen Heracles Almelo kijkt hij nog een keer uitgebreid terug op het kampioenschap. Niet om zichzelf op de borst te kloppen en eigenlijk had hij dat hoofdstuk zelf al afgesloten, maar het is simpelweg ook nodig om te begrijpen hoe hij werkt als trainer van Feyenoord. Van Bronckhorst werd aangesteld tijdens het seizoen waarin de club onder Fred Rutten als vierde was geëindigd. SC Heerenveen schakelde Feyenoord vervolgens uit in de play-offs om Europees voetbal. Van Bronckhorst: ‘Je kunt dan denken: Na zo’n jaar zijn we voorzichtig, maar zo ben ik niet opgevoed. Ik heb geleerd bij de clubs waar ik speelde dat je altijd een doel voor ogen moet hebben. In mijn wereld is dat het hoogst haalbare. Succes begint met erin gelóven. Niet alleen ik, of de rest van de staf, maar iederéén binnen de club. Vervolgens maak je een plan van aanpak: wat is nodig om die doelstelling te halen en hoe ga je dat dan doen?’
Hoe zag uw plan van aanpak eruit?