De polaroids van de vorige titel kunnen de la in. Het is echt waar: Feyenoord is kampioen van Nederland. Dirk Kuijt schoot zichzelf met drie treffers de geschiedenis in en is – als hij dat al niet was – vanaf nu een levende legende in Rotterdam.
‘Weet je wat? We doen het weer op maandagochtend. Dan komen er in ieder geval niet zoveel mensen.’
Ergens heeft iemand dat gezegd. Maar het is 10.42 uur als de alerts op alle telefoons in Rotterdam verschijnen. Gaat u niet meer naar het centrum, het is vol. Voetbal mag dan wel de belangrijkste bijzaak in het leven zijn, er is niets dat zoveel mensen op de been kan krijgen in Nederland als Feyenoord.
Met dank aan de burgemeester trouwens, laat dat gezegd zijn. Ahmed Aboutaleb toonde durf en weigerde honderdduizenden te straffen voor het wangedrag van enkele honderden relschoppers een week eerder. Een dag eerder was zijn stad al in een collectief delirium beland, met de oude Kuip als epicentrum en Dirk Kuijt als hedendaagse stripheld, die met zijn wondersloffen de vreemdste dingen presteerde. Daarmee trad de routinier definitief in het voetspoor van grote iconen uit de geschiedenis van de Stadionclub. Onder het oog van andere grootheden uit het verleden, zoals De Kromme.
Jasje uit
‘Willem, Willem we worden kampioen.’ Icoon Van Hanegem hoort het niet eens, de honderden onder hem, die met de rug naar het veld, vanaf de parterres de Feyenoord-held toezingen. Gelukzalig is hij verdwenen in de krankzinnige sfeer in De Kuip. De rookwolken drijven over het veld, duizenden vlaggen belemmeren het zicht, maar bovenal regeert de oprechte liefde. Rauwe, onversneden emotie. Zo totaal anders dan in veel andere stadions. De Kromme pakt zijn telefoon en filmt de deinende massa, die het beton weer eens laat bewegen. Tevreden kijkt hij naar het resultaat.