In zwierig handschrift staat de signatuur van Louis van Gaal onder de tweede landstitel van AZ. Natuurlijk, hij was nu eenmaal de man die van een stel aardig getalenteerde spelers als Mousa Dembélé, Maarten Martens en Stijn Schaars het beste team van Nederland boetseerde. Maar zonder die wonderschone nummer 10 was het hem waarschijnlijk nooit gelukt: Mounir El Hamdaoui.
De pleintjesvoetballer uit Kralingen die zo lang de bal werd ontnomen door die verrekte knie en een lastig eerste seizoen in Alkmaar doormaakte – net als het merendeel van zijn ploeggenoten overigens – schitterde, wervelde en flitste eindelijk een heel jaar lang. En dat had zijn uitwerking. Hij leverde met 23 vaak belangrijke doelpunten en ook nog 8 assists niet alleen cijfermatig een aanzienlijke bijdrage aan het landskampioenschap van 2008/09. El Hamdaoui nam AZ ook met zijn mix van uitmuntende techniek en voetbalintelligentie regelmatig bij de hand. Vooral als de wedstrijd erom vroeg, stond hij op.
'Fou, eindelijk! Ik voel me bevrijd', zei Mounir El Hamdaoui. 'Mijn knie voelt weer perfect aan. Let op, dit wordt míjn seizoen'
Omdat de club van Alkmaar en de Zaanstreek deze zondag precies 53 jaar bestaat, gaan terug naar een van de hoogtepunten die de Noord-Hollanders hebben mogen beleven. Naar de aanvalsleider van dat gouden AZ. Naar Mounir El Hamdaoui, die naast het toveren met een bal er zowaar een parttime job op na bleek te houden.
Gerelateerde artikelen
