Het seizoen begon voor Atlético Madrid met een prijs en overwinning op rivaal Real Madrid. Direct vanaf het eerste fluitsignaal straalde de ploeg een ongekende verbetenheid uit. Bijna zeven jaar al krijgt Diego Simeone het voor elkaar dat zijn spelers zichzelf overtreffen. Hoe doet hij dat?
Een aantal jaar geleden kreeg Diego Simeone de vraag voorgelegd of hij zijn eigen zoon zou kunnen trainen. De Argentijn keek de interviewster recht in de ogen aan en reageerde gedecideerd: ‘Ja, absoluut.’
Wat hij daarna zei, kun je zien als het levenselixer van Atlético Madrid. Het is de kraakheldere lijn die het elftal het hele jaar door van zuurstof voorziet. ‘Als trainer sluit ik met niemand compromissen, zelfs niet met mijn eigen zoon’, verduidelijkte Simeone. ‘Daar kan geen twijfel over bestaan. Ik moet dan wel in de clinch met iemand van mijn eigen gezin, maar goed, in het voetbal draait het om winnen en het moment dat je een compromis sluit, kom je dichter bij een nederlaag te staan.’
Als je terugblikt op de bijna acht jaar dat hij trainer is van Los Colchoneros, dan valt op hoe krankzinnig consequent Simeone is blijven vasthouden aan bepaalde basisprincipes. Hij heeft zijn spelers bij de eerste ontmoeting voorgelegd dat hij nooit verder wil kijken dan het eerstvolgende duel. Een voetbalcliché dat bij Atlético Madrid is uitgediept tot een manier van denken en leven. Het competitieduel met Rayo Vallecano van afgelopen zaterdag was de 381ste partij sinds Simeone eind december 2011 werd aangesteld na een nederlaag tegen derdedivisionist Albacete. In de tussenliggende periode veroverde Atlético onder meer een landstitel in Camp Nou, verloor het twee Champions League-finales, maar won het twee Europese Super Cups. En: liefst 201 keer hield de ploeg de nul. Het is de krankzinnige regelmaat die je treft wanneer je naar Atlético Madrid kijkt.