Pep Guardiola kon zich bij Barcelona geen elftal indenken zonder hem en zijn ploeggenoten halen opgelucht adem wanneer ze zien dat hij meedoet. Sergio Busquets geldt als de beste anonieme speler ter wereld. Pas als je een hele wedstrijd alleen naar hém kijkt, zie je hoe moeilijk het is simpel voetbal te spelen.
In de meeste samenvattingen van Barcelona komt hij niet expliciet voor. Je ziet hem een bal naar een ploeggenoot passen, uit beeld weglopen en soms moet je nazoeken of hij wel heeft meegedaan. Toch geldt Sergio Busquets als fundamenteel voor het Catalaanse combinatievoetbal en is hij alweer negen jaar onafgebroken basisspeler in de nationale ploeg. Hij heeft iets wat al die andere getalenteerde Spaanse middenvelders níét hebben. Het is een kwaliteit die met het blote oog niet goed waarneembaar is. Maar als je goed oplet, ga je het vanzelf zien. ‘Ik keek bij het bekendmaken van de opstelling altijd als eerste of Busi meedeed’, bekende Xavi ooit. ‘Hij laat iedereen om hem heen beter voetballen, hij maakte van mij een betere voetballer. Met hem erbij was ik kalm, omdat hij tactische intelligentie garandeerde.’
De rij met stille bewonderaars is lang, vooral zij die hem van dichtbij hebben ervaren. Toen er op het WK van 2010 na de 1-0 nederlaag tegen Zwitserland wat kritische geluiden klonken over Busquets, was het bondscoach Vicente del Bosque die het voor hem opnam. ‘Als ik nu voetballer was, dan zou ik op Sergio Busquets willen lijken’, zei de trainer, om eraan te voegen: ‘Het voetbal begint bij hem.’