Eind mei werd Ronald Koeman als een klein kind in de hoek gezet. Joan Laporta ging rondkijken of er geen betere trainer te vinden was dan de Nederlander. De voorzitter was niet tevreden geweest over de laatste duels in de Primera División. Na een knappe inhaalrace verspeelde Barcelona alsnog de landstitel. Vier maanden geleden verloor Koeman daarmee in één keer al zijn geloofwaardigheid als coach. Hij had toen beter kunnen opstappen. Alleen is dat lastig wanneer je trots gekrenkt is en er een stapeltje miljoenen op je ligt te wachten.
Het was bovendien een zet waarmee Laporta de verhoudingen duidelijk weergaf. Hij is de baas en de trainer slechts een passant. Zelfs als die trainer Ronald Koeman heet, clubicoon is en hij de ploeg na de 8-2 tegen Bayern München langzaam maar zeker nieuw leven gaf.
Het is sinds mei voor Laporta wachten op het juiste moment. Het ideale ogenblik om Koeman de laatste duw te geven. De afgelopen weken en maanden heeft hij als voorzitter meerdere persconferenties belegd. Hij legde uit waarom Lionel Messi weg moest, hij vroeg om geduld vanwege de erbarmelijke financiële situatie van de club, hij wees naar de jonkies in de selectie. Nooit sprak hij met genegenheid over zijn coach. Laporta duldt Koeman zolang het nodig is.