Je wilt een tentje kopen. Een betrouwbaar tentje. Eentje waar je niet vloekend in en uit hoeft te kruipen. Eentje die niet voelt alsof je doodstil in een vreemde baarmoeder ligt te wachten op een hergeboorte. Je valt als een blok voor een tentje van iemand vlak naast je op de camping. Jij wilt ook zo een tentje. Zo een die je omhoog gooit en dan als tentje, vlak voor je voeten, op de grond landt. Een betrouwbaar tentje waar je verder geen omkijken naar hebt.
Pas als je het tentje hebt gekocht, blijkt het per keer veertig minuten vrij worstelen te kosten om het weer in zijn opbergzakje te krijgen. Het tentje werkt tegen. Het wil steeds ongecoördineerd uit zijn zakje springen en weer ergens als tentje op het gras landen.
Genoeg met deze krankzinnige vergelijking. Laat ik u niet behandelen alsof u als een driejarige kleuter in uw pyjama op mijn schoot zit. U had het natuurlijk al lang begrepen. Andre Onana is het tentje, Internazionale de wanhopige kampeerder. Nooit zal een club zoveel spijt hebben gehad van getoonde interesse. Hoe moet dat voelen voor de bestuurders in Milan?
Op de achtergrond, tijdens Onana zijn zwangerschapsverlof, is er op Italiaanse wijze onderhandeld over een transfer. Een buitenkansje. Lekker uitgerust en gratis de deur uit bij Ajax. Zoals het er nu uitziet heeft Inter een Betamax-videorecorder gekocht vlak voordat VHS standaard werd. Inter is als een vakjury die tijdens het songfestival voor een liedje van Duitsland kiest en daarna heel Europa en Australië ziet tele-voten voor een land vol schuilkelders en mandolines.
Onana betekent voortaan kat in de zak. De grote vraag is nu: hoe ga je daar mee om? Iedereen in Italië heeft kunnen zien dat Onana tijdens de schorsing is veranderd in iemand waarvan alleen het ego zestig kilo is aangekomen. Onana zijn talent om katachtig ballen uit een onmogelijke hoek te ranselen weegt op dit moment precies 6 gram.
Bij Ajax deden ze alsof ze het schandalig vonden, de weigering van Kamp Onana om geen contract te tekenen, maar ik vermoed dat in de kleedkamer de Hokie Pokie werd gedanst
Hoe ga je daar als grote club mee om? Waag je de gok? Ga je een keeper presenteren aan de fans die niet alleen in het afgelopen jaar maar ook in alle jaren daarvoor heeft bewezen dat hij op de belangrijke momenten alleen maar met zichzelf bezig is? Bij Ajax deden ze een paar maanden alsof ze het schandalig vonden, de weigering van Kamp Onana om geen contract te tekenen, maar ik vermoed dat in de kleedkamer ondertussen de Hokie Pokie werd gedanst.
Op mijn gevoel lijkt Tadic me niet iemand die goed kan leven met een keeper die eigenlijk ergens anders wil zijn. In die zin was het ook een onbegrijpelijke move van Erik ten Hag, de kabouterprofeet, die eindeloos de kracht van de groep predikt. Het zou Erik hebben gesierd als hij in plaats van Onana nog liever een lookalike van Manke Nelis had opgesteld. Erik is nu de trainer van een club die schoon moet worden gespoten met een hogedrukreiniger en er zullen zwaardere beslissingen moeten worden genomen dan Onana wel of niet opstellen. Ik zou graag, tijdens een live-verbinding, bij het moment willen zijn dat Cristiano Ronaldo in Nederlands agrarisch Engels te horen krijgt dat het helaas niet meer allemaal om hem draait.
Ruud Gullit zou zeggen: Inter is niet te benijden. Op het moment van schrijven is er nog niets definitiefs bekend, maar op mijn gevoel zeg ik dat Onana over een week weer zogenaamd een pilletje van zijn vrouw naar binnen kan werken. De enige manier om gezichtsverlies te voorkomen en de bekende Onana-reflex: het ligt niet aan hem. Hij kan er niets aan doen. Iedereen kan het lazarus krijgen. Clubs die goed voor hem hebben gezorgd, ze kunnen er in zakken en alle mensen die denken dat hij er niets meer van kan krijgen de enorme opgestoken middelvinger van een keepershandschoen voor hun gezicht.
Op zich is dat een houding waar Italianen dol op zijn. Al zijn ze uitgeschakeld voor het WK, dat praat je niet zomaar uit hun hoofd, dat Italiaans voetbal door God zelf op een vrije zondagmiddag is geschapen. Ik heb het hier al vaker gezegd en ik zeg het nog maar eens: als je heel trots bent op net niet gaar gekookte pasta, dan heb je een mentaliteitsprobleem. Dan ben je tevreden met weinig.
Dat is misschien de ontsnapping voor Onana: de ongekende Italiaanse trots. Iedereen ziet dat de keeper die zij willen kopen er niets meer van kan en dat hij vooral in de binnenkant van hoofd nog steeds een geschenk is, maar om dat nu, op de valreep, nog toe te geven, dat wordt voor Inter een lastige zaak.
Niet geheel toevallig speelt Onana maandagavond tijdens een galawedstrijd voor het eerst in San Siro. De Italianen een beetje kennende zal dat een testcase worden. Brood en spelen. Het volk zal maandagavond beslissen over Onana’s lot. Beslissend wordt het moment waarop hij het het veld betreedt. Is het applaus lauw, dan is het einde verhaal. Niet omdat Inter dan niet meer wil, maar omdat Onana dan niet meer wil. Hij spuugt namelijk op alles wat hem niet bejubelt.