Vier jaar en twee maanden geleden stond hij op een podium als de beste speler tot 21 jaar. Hij had een driedelig pak aan, zijn haar zat goed en hij blaakte van het zelfvertrouwen. Matthijs de Ligt was twintig, net weg bij Ajax en in Turijn in de grotemannenwereld beland. Achteraf is het makkelijk praten, maar vanaf zijn eerste jaar bij Juventus is het bergafwaarts gegaan met hem. Het is een geleidelijk proces geweest waardoor het verval, stilstand is misschien een betere benaming, niet direct zichtbaar is geweest. De Ligt moest leren, kijken en beter worden. Dat was het verhaal waarachter hij zich verschuilde.
De Kopa Trophy en de Golden Boy Award heeft hij te danken aan het gouden Ajax dat in het seizoen 2018/19 een vulkaanuitbarsting van talent kende. Verblind door de resultaten en de magie van het onverwachte werden alle spelers uit die tijd met een flinke bonus verkocht. Het zadelde Ajax op met een Icarus-complex.
De Ligt, Ziyech, Van de Beek, De Jong, Neres en alle anderen vormden samen korte tijd een onweerstaanbaar geheel. Elke topclub wilde daar een hapje van. Terugkijkend kun je niet zeggen dat de transfers voor alle spelers even succesvol hebben uitgepakt. Zo werkt voetbal vaak. Helaas moet je daar dan bij vermelden. Het is een kwestie van de kansen pakken die voorbij komen. Dat een beslissing goed uitvalt, is in de meeste gevallen mooi meegenomen.