Een paar weken geleden noteerde Rory Smith in de New York Times een plausibele oorzaak voor de vloedgolf aan voetbaldocumentaires die de wereld momenteel overspoelt: ‘The sense that everything can be content – that all of our lives can be curated and commodified for the consumption of others – has become something close to a guiding ideology.’
Met andere woorden: alles wat verkoopbaar is, dient te worden verkocht.
Met nog andere woorden: alles is handel.
Als zoveel oninteressante mensen hun levens bekostigen door elk detail ervan te fotograferen, te filmen en te livestreamen, waarom zouden hyperkapitalistische organisaties als professionele voetbalclubs daar dan van afzien?
Ergens onderweg zijn documentaires, kijkjes achter de schermen, onafhankelijke nieuwsgaring, human interest en promotiemateriaal samengesmolten tot een soort content-ovenschotel waarin van alles wat zit, al proef je geen enkel ingrediënt meer, nog slechts de pr-laag die als een laag goedkope gesmolten kaas over alles heen is meegebakken.
Gerelateerde artikelen
