Hij kwam als grote onbekende binnen bij Fortuna Sittard, maar wie Julio Velázquez zaterdagavond tekeer zag gaan tijdens zijn debuutwedstrijd tegen Excelsior weet genoeg: het Nederlandse trainerskorps is een bijzonder geval rijker.
De Spanjaard omschreef zichzelf als iemand vol voetbalpassie, zijn oud-spelers Bram Nuytinck en Hidde ter Avest vertelden over zijn temperament, en van al die woorden bleek niets gelogen. Bijna onafgebroken leefde Velázquez mee langs, op en met zijn zwarte stappers ook af en toe een stukje óver de zijlijn. Wild gesticulerend, applaudisserend, duimen opstekend, hoofdschuddend, wegwerpgebaren makend, schreeuwend met zijn handen als toeter, nerveus springend, pirouetjes draaiend, sprintjes trekkend.
Een vleugje Diego Simeone in Sittard. En als Velázquez dan even uitblies in zijn dug-out, nam zijn zo mogelijk nóg drukkere rechterhand Jaime Mut zijn rol moeiteloos over. Vlak voor rust, bij een hoekschop van Excelsior, zag de vierde official zich genoodzaakt de kale assistent-trainer van Fortuna terecht te wijzen: Mut stond driftig te coachen op het veld, ergens halverwege dug-out en cornervlag. Alle inspanningen van Velázquez en zijn staf – met drie laptoptrainers op de tribune – ten spijt, leek ook de zevende speelronde voor de Sittardse club in frustratie te eindigen. De thuisploeg begon voortvarend, maar miste kans op kans. De wedstrijd kwam in evenwicht, tot Fortuna na rust weer gevaarlijker werd.