Linssen en Diemers snakken naar De Kuip: 'Die vijandigheid vind je nergens'

Eindelijk een topclub?

Bryan Linssen: ‘Ik denk dat ik deze prikkel nodig heb, ja. Wie het verloop van mijn carrière een beetje heeft gevolgd, zal zien dat het eigenlijk een logische stap is. Steeds ging ik een niveau omhoog en iedere keer kon ik belangrijk worden voor de club waar ik speelde. Nu wil ik dat ook op het hoogste niveau laten zien. Bij Vitesse ging het op een gegeven moment een beetje als vanzelf. Ik sloeg weleens een krachttraininkje over, maar dan zei trainer Leonid Slutsky: “Als jij zaterdag scoort, ben je mijn man”. En dat deed ik dan. Tegelijkertijd heb ik alles wat ik als doel stelde wél bereikt, hè. Ik wilde topscorer worden bij Vitesse en dat is me drie keer op rij gelukt. Dat komt ook niet door niks doen.’

Mark Diemers: ‘Bij Fortuna Sittard merkte ik tijdens trainingen dat ik toe was aan een stap hogerop. Je zag dingen fout gaan, simpele dingen, waarvan je dacht: Dat kan niet. Ik had het erover met de trainers Sjors Ultee en Kevin Hofland. Zij gaven me dan voor mezelf extra uitdagingen, zodat ik niet ging lopen mokken. Maar ik voelde wel dat ik weg moest om me verder te kunnen ontwikkelen.’

Linssen: ‘Ik heb voor mezelf genoeg te bewijzen. Er wordt vaak gezegd dat jongens uit Limburg het niet redden in het westen. Ik ben er persoonlijk niet zo bang voor. Kuipvrees? Ik vermoed dat ik daarvan ook geen last zal krijgen, omdat hoe gekker de supporters doen, hoe meer mij dat motiveert. Des te groter worden de vleugels die ik ervan krijg.’

Diemers: ‘Na iedere wedstrijd met Fortuna kwamen er wel spelers van de tegenstander naar me toe. “Wat doe jij daar nog?”, vroegen ze dan. Voor een voetballer zijn dat de mooiste complimenten, want ook jongens van Feyenoord zeiden dat tegen me. Als je kijkt naar mijn cijfers, dan heb ik het goed gedaan. Ik stond in de lijstjes met beste spelers steeds hoog, hoger dan sommigen van de topclubs. Die statistieken geven me vertrouwen, want het zijn feiten.’

Dan stap je maandag voor het eerst de kleedkamer binnen van Feyenoord. Zorgt zoiets nog voor spanning?

Linssen: ‘Ik ben expres een week van tevoren al gaan trainen op 1908. Op die manier kon ik alvast wat ploeggenoten leren kennen. De meesten zijn natuurlijk niet onbekend, doordat je al jaren tégen elkaar speelt, maar dat is toch anders dan sámen voetballen. Ik heb intussen kennis gemaakt met Sven van Beek, Bart Nieuwkoop, Wouter Burger, Marcos Senesi en ook Mark beter leren kennen. Dat vind ik prettig, liever dan dat je zo plompverloren een nieuwe groep binnenstapt.’

Diemers: ‘Bryan kende ik al wel een beetje van tegen spelen, maar nu zitten we in hetzelfde schuitje. Dan zoek je elkaar wel op, lijkt me logisch, alleen merk ik bij Feyenoord nu al een sfeer die ik misschien onbewust niet had verwacht. Je hoort van tevoren: Topclub, kil, harde mentaliteit. Maar ik ben inderdaad ook de hele week bezig geweest op 1908 en wat me opviel, was juist de bereidheid van iedereen je te willen helpen. En er werd meteen al hard gewerkt en gelachen. Dat is toch waar je op hoopt.’

Linssen: ‘Het voelt niet als een eerste schooldag. Dat je maar moet afwachten of er jongens zijn die met je willen praten, of naast je willen zitten. Nu is het een kwestie van trainen, beetje praten en het is goed.’

Diemers: ‘Ik ben ook bewust zo snel mogelijk in Rotterdam gaan wonen. Ik heb een vriendin en een jong zoontje, zij moeten zich net zo goed aanpassen als ik. We hebben nu een geweldig appartement en ik ben binnen een paar minuten op de club. Tel daarbij op die extra week trainen en je bent toch al aardig gesetteld.’

Door COVID-19 hebben jullie vier maanden geen wedstrijden gespeeld. Hoe fit ben je dan als voetballer op een eerste training?

Diemers: ‘Ik heb al die weken dan ook gewoon doorgetraind en ben aansluitend vorige week op 1908 bezig geweest. Maandag wat testen gedaan, dinsdag getraind met Bryan onder leiding van performance coach Rick Cost, woensdag met een groepje aan de slag geweest, kleine partijtjes en zo, vrijdag nog een individuele training en vanaf nu dus lekker met de hele groep. Ik voel me gewoon fit en dat is wel wat je wilt zijn als je bij een nieuwe club begint. Het zal een tandje hoger gaan, dan moet je zorgen dat je dat fysiek meteen al aankunt. We zullen alleen wel weer het ritme moeten vinden van trainen én wedstrijden spelen.’

Linssen: ‘Vier maanden niet voetballen, is niet niks. Dan moet je jezelf zien fit te houden. Normaal sta je dan na drie weken weer op het veld, zodat het niveau niet al te veel daalt, dat was nu niet het geval. Dus dat is nu na twaalf weken misschien iets anders. En toch voel ik me wel oké, ik heb veel voor mezelf gedaan, omdat ik net zoals Mark toch op een goed niveau wil instromen in een nieuwe groep.’

Jullie transfers naar Feyenoord waren allebei van de lange adem. Waarom?

Linssen: ‘Die van mij zeker, ja. Eric Botteghin zei het laatst goed: als je transfervrij bent, komt er zoveel op je af waarover je toch even wilt nadenken. Feyenoord meldde zich snel en ik heb altijd naar deze club gewild. Maar er was meer. Iedereen weet wel dat er veel belangstelling was voor mij, ook vanuit Dubai. Dan praat je dus over serieus geld. Daarmee zeg ik niet dat ik nu niet genoeg krijg, maar in zulke gevallen gaat het over zakken vol. Ook uit landen zoals Spanje en Italië was er interesse, alleen werd er daar nog gewoon gevoetbald. Het zou allemaal erg lang gaan duren. Weet je, uiteindelijk ben ik gewoon te ambitieus. Moest ik dan wachten en gokken en Feyenoord laten lopen? Ik krijg nu de kans te spelen bij een topclub. Dat is wat ik altijd wilde.’

Diemers: ‘Toen we de laatste keer met Fortuna Sittard tegen Feyenoord speelde, stonden we in de tunnel en liep John de Wolf langs. Ik kende hem een beetje van zijn analyses bij FOX Sports. “Hé, Mark”, fluisterde hij, “wat moet jij eigenlijk kosten?” Dat vond ik al mooi, zoals ik ook wist dat Dick Advocaat gecharmeerd van me was, alleen kwam de interesse van Feyenoord maar niet los. Ik was dan ook al ver met FC Groningen, wat iedereen wel weet, toen ik op een vrijdagochtend telefoon kreeg. Ik weet het nog goed, het was half tien, die kleine lag tussen mij en mijn vriendin in, maar ik dacht: Toch even opnemen. “Ja, met John de Wolf, hoever ben jij met Groningen?” Ik dacht dat ik in de maling werd genomen en tegelijkertijd herkende ik wel de stem van John. “Voel je wat voor Feyenoord?”, vroeg hij, “want wij trainers willen je graag hebben”. Natuurlijk ga je dan eerst praten, maar diep van binnen wist ik wel meteen dat ik dit niet kon laten lopen. Ik voetbal vanaf mijn zevende, sinds die dag heb ik altijd geleefd voor een kans bij zo’n mooie en grote club.’

Al jaren speel je tegen Feyenoord. Hoe heb je als buitenstaanders altijd naar die club gekeken?

Diemers: ‘Als een echte voetbalclub. Ik zei onlangs dat ik Ajax de mooiste club vond, maar dat ging over het spel dat ze speelden dat jaar. Feyenoord is voor mij ook alles eromheen: het stadion, de fans, de sfeer die er hangt, een beetje dat rauwe ook. Het ademt een en al voetbal. Later, als je tegen Feyenoord speelt, voel je dat pas echt. Het lijkt me geweldig die sfeer mee te hebben. Dat je een mooie actie maakt, of een steekpass geeft en de mensen staan daarvoor op de banken.’

Linssen: ‘Voor mij is Feyenoord de mooiste club van Nederland. En dat zeg ik niet omdat ik er nu speel, hè. Bij Heracles Almelo riep ik jaren geleden al dat ik het graag een keer bij Feyenoord wilde proberen. Deze club geeft je een apart gevoel als je ertegen moet spelen. Dan wist je gewoon: Oh, volgende week naar De Kuip. Dat had ik niet als ik naar het stadion van PEC Zwolle moest.’

Hoe is Feyenoord in de praktijk?

Diemers: ‘Nou, ik ben wel terechtgekomen in een andere wereld, dat gevoel had ik meteen toen ik voor het eerst de parkeerplaats van 1908 op reed. Niks ten nadele van Fortuna, maar soms zaten we twintig minuten voor de training te wachten om te horen waar we gingen trainen. Er was geen vast complex, dus weken we uit naar van alles en nog wat en daarvoor zat je soms een half uur in de auto. Als je dan nu kijkt: XXL-faciliteiten. Alles is top geregeld en de boodschap erachter is ook duidelijk: je hebt niks te klagen, je hoeft je alleen maar te focussen op je prestaties.’

Linssen: ‘Dat Feyenoord top is, merk je aan kleine dingen. Toen ik voor het eerst mijn trainingskleren bij Feyenoord aantrok, voelde je meteen: A-kwaliteit. Alles paste, alles zat lekker. Dan weet je als voetballer: Ja, dit is groot. En je beseft tegelijkertijd: die kwaliteit verwachten ze dus ook van jou als speler.’

Waar kijken jullie het meest naar uit?

Diemers: ‘Spelen in De Kuip.’

Linssen: ‘Als je in de tunnel stond, die klep ging open, je liep het veld op en zag al die toeschouwers, dan stond je als bezoekende club in feite al met 1-0 achter. Dat gevoel had ik echt, want je kreeg het idee dat je tegen vijftigduizend mensen moest gaan voetballen. Het maakte je letterlijk kleiner, maar het was wel vet er te mogen spelen. De sfeer is gewoon iets bijzonders, moeilijk onder woorden te brengen. Het is voetbal dat er hangt. Oranje is toch ook veel leuker in De Kuip dan in de Johan Cruijff Arena? En dan is het veld ook nog eens van uitzonderlijke kwaliteit. Iedere keer als ik er stond, dacht ik: Hier zou ik wel iedere twee weken willen spelen. Maar dan wel met die vijftigduizend achter me. Ik kijk echt uit naar de adrenalinekick die dat moet geven.’

Diemers: ‘Ik heb in de Johan Cruijff Arena gespeeld, in het Philips Stadion, maar het is niet te vergelijken met De Kuip. De vijandigheid die je voelt als bezoekende club, vind je nergens anders. De eerste keer dat ik er speelde, was met FC Utrecht. Tijdens de warming-up zat het stadion al lekker vol en ik had niet eerder meegemaakt dat al die mensen dan al zo tegen je tekeergingen. Ze scholden je gewoon uit. Als kleinere club krijg je dan toch het idee dat je mag kiezen: 2-0, 3-0 of 4-0 verliezen. In de tunnel hoor je het publiek al en dan keek ik naar die spelers van Feyenoord. Die stonden zo’n beetje met hun borst vooruit, omdat ze wisten: Die mensen zitten er voor ons. Straks zitten ze er ook voor mij.’

De stap van de subtop naar de Nederlandse top is niet iedere voetballer gegeven. Er zijn voorbeelden genoeg van spelers die het niet redden.

Diemers: ‘Maar er zijn er ook genoeg die het wél hebben gered.’

Linssen: ‘Het is me altijd gelukt aan te pikken bij het niveau van de clubs waar ik ging spelen. En ik verwacht dat me dat nu weer gaat lukken. Ik ben leergierig ingesteld en kan me optrekken aan jongens die al een tijd op een hoger niveau spelen. Met die instelling wil ik me in de basis spelen.’

Op welke manier maken jullie Feyenoord sterker?

Linssen: ‘Luister, ik ben niet zo’n fijne speler als Sam Larsson die weleens met een beweging drie man passeerde. Ik moet het hebben van hard werken, duels aangaan, ook met het hoofd en ik ben vrij zakelijk voor het doel. Ik loop nog weleens door op ballen die onhaalbaar lijken en dat blijkt dan toch net wél te kunnen. Ik denk dat ik met die kwaliteiten wel een goede match kan zijn met Feyenoord.’

Diemers: ‘Ik ben een speler die zich makkelijk optrekt aan een hoger niveau. Met betere spelers om je heen is de verwachting dat je zelf ook beter zult gaan spelen. Met mijn creativiteit en toch ook scorend vermogen verwacht ik wel iets toe te voegen aan het spel van Feyenoord. Ik zeg niet van mezelf dat ik basisspeler word, ik ga niet te hoog van de toren blazen. Maar ik mag het wel denken.’

De druk bij een topclub is wel anders. Lang móchten jullie winnen, nu móét dat gebeuren.

Linssen: ‘Ik ben nooit bang of zenuwachtig voor een wedstrijd. Sterker: hoe groter de belangen, hoe meer zin ik heb. Op die manier kon ik voor Vitesse vaak beslissend zijn. Maar er zijn ook wedstrijden waarin ik niet goed speelde en toch van grote waarde was. Voor trainers is dat moeilijk, daarom wilde Slutsky me nooit wisselen. Hij wist dat ik in de 88ste minuut van uit het niets een doelpunt kon maken.’

Diemers: ‘Ik kan nu van alles roepen over druk, maar dat zou onzin zijn, want ik heb ’t nog niet ervaren. Ik weet wat het is tegen degradatie te moeten spelen, ik ken de spanning van kunnen promoveren, maar voetballen voor de prijzen; geen idee. Het enige dat ik heb gewonnen, is een Bronzen Stier als beste speler van een periode in de Jupiler League en ik ben met SC Cambuur en De Graafschap gepromoveerd. Wat ik wél kan, is afgaan op mijn gevoel en dan verwacht ik dat ik de druk van Feyenoord zal weerstaan. Toen we vorig seizoen in De Kuip bij een 1-0 achterstand een penalty kregen, ging ik ook achter die bal staan met al dat gefluit en gejoel. Sowieso blokkeerde ik nooit als er iets op het spel stond, aan dat gevoel hou ik me vast. Ik kijk juist uit naar al het nieuwe. Spelen tegen Ajax in De Kuip, de topwedstrijden en ook de Europa League lijkt me geweldig. Ik heb in 2013 Europees gespeeld met FC Utrecht. Vlogen we er in de tweede voorronde uit tegen Differdange 03 uit Luxemburg. Een paar slagers en bakkers die ’s ochtends nog hadden gewerkt, poetsten ons van het veld. Maar de beleving smaakt naar meer.’

Linssen: ‘Bij Feyenoord spelen, hoort druk. Prima, die verwachtingen, alleen vind ik dat je die niet moet toelaten in je hoofd. Anders ben je straks alleen maar dáármee bezig. Als ik voetbal, moet ik vrij zijn, dan ben ik intuïtief en op mijn best. Zodra aanvallers gaan nadenken, gaat het fout. Als ik vanaf de middenlijn vrije doorgang heb richting het doel van de tegenstander, ga ik twijfelen, minder ik snelheid, denk ik aan wat die keeper eventueel zal gaan doen en mis ik zes van de tien keer. Maar zet je me in de zestien en ik moet in een split-second beslissen, maak ik er negen van de tien.’

Diemers: ‘Of een speler wel of niet kan omgaan met de druk die hoort bij een topclub, hangt volgens mij af van zoveel factoren. Ik vind Larsson ook een geweldige speler, maar hij is nooit echt doorgebroken. Dat kan toch niet liggen aan zijn kwaliteiten, dus moet het iets anders zijn geweest. Je bent als voetballer afhankelijk van veel dingen. Hoe gaat het thuis? Heb je geen zorgen? Is alles goed geregeld? Ik probeer te zorgen dat die randvoorwaarden in orde zijn en dan denk ik dat ik als creatieve speler iets kan toevoegen aan het spel van Feyenoord.’

Dick Advocaat heeft jullie komst erdoor gedrukt.

Linssen: ‘Toen iedereen dacht dat een transfer naar Feyenoord definitief van de baan was, belde inderdaad Advocaat. Ben ik nog een keer naar Rotterdam gereden om te praten. Nu zeg ik: misschien was dat wel het laatste zetje dat ik nodig had. De manier waarop Advocaat sprak, de passie. En dan dat stemgeluid en die handen die bewegen. Zus en zo wil ik het hebben, dit en dat gaan we doen. Het steekt je aan, hè, je wilt erin méé. Ik zat daar en dacht op een gegeven moment: Ja, zó wil ik voetballen!’

Diemers: ‘De trainer belde mij ook op en stelde voor elkaar te ontmoeten. Op 1908 geweest, ik kreeg een rondleiding en toen begon hij te praten. Over tactiek, de manier van trainen, de verwachtingen… Dan zit je dus tegenover een trainer met zo’n grote staat van dienst die jou graag wil hebben. Dat alleen vond ik al heel speciaal en als je hem dan hoort praten, dat enthousiasme, die spirit; dan kan je eigenlijk niet wachten om te mogen beginnen.’

Kan dit Feyenoord meedoen om het kampioenschap?

Linssen: ‘Nou, daarvoor ben ik wel gekomen: om prijzen te winnen. Dat is de volgende stap in mijn carrière. Ik zal laten zien hoe graag ik dat wil en als ik zo om me heen kijk, denk ik dat we er ook wel een ploeg voor hebben. Bijna iedereen is gebleven, Mark, Conteh en ik zijn erbij gekomen. Feyenoord gaat gewoon een goed elftal krijgen en dan is het aan ons om het maar gewoon te laten zien.’

Diemers: ‘Het geraamte van de ploeg staat al, met ons erbij denk ik niet dat Feyenoord er minder op is geworden. Voordeel van een groep die al een tijd bij elkaar is, is dat het aanvangsniveau hoog zal zijn en dat de trainer nu alle tijd heeft nog verder aan de formatie te sleutelen. Het is aan ons daarin mee te gaan. De komende weken zullen we ons moeten bewijzen en dan zien we het wel. Als we fit blijven, hard werken en een goed niveau halen, geloof ik dat dit Feyenoord om de prijzen kan gaan spelen. Ik kijk er in ieder geval naar uit.’