Op zijn achttiende zei Lars Veldwijk tegen zijn moeder dat hij over de wereld wilde reizen. Tien jaar later was hij spits in Engeland, België en Noorwegen, is hij net neergestreken in Zuid-Korea én werd hij international van Zuid-Afrika. Helemaal bevredigd is hij niet. ‘Mijn imago heeft me in de weg gezeten.’
Als Lars Veldwijk belt of appt met voormalig ploeggenoten van Sparta Rotterdam of andere voetbalvrienden, dan ontlokt zijn verhaal altijd dezelfde reactie. ‘Al die jongens zijn jaloers op me’, zegt de 28-jarige spits, sinds drie maanden speler van de Zuid-Koreaanse topclub Jeonbuk Hyundai.
Zijn kameraden benijden hem niet zozeer om zijn lucratieve contract, heimelijk hooguit, maar veel meer om het feit dat Veldwijk gewoon dagelijks het voetbalveld op mag. Neem Ajacied Hakim Ziyech, die hij via-via leerde kennen in diens tijd bij FC Twente en die uitgroeide tot een boezemvriend, met wie hij eind vorig jaar nog op vakantie ging naar Dubai. ‘Die zou er ook heel veel voor overhebben om net als ik elke dag te kunnen trainen.’