Iconische doelpunten hebben iets gemeenschappelijks. Ze nemen je mee op reis, ze veranderen je manier van kijken en ze nestelen zich in je geheugen. Het zijn bewegende beelden die je altijd bij je draagt. Het kenmerkende van een iconische goal is dat die zich niet laat aankondigen. Die ontstaat op een manier zoals je van tevoren nooit had kunnen bedenken. Eerst is daar de actie op het veld. Een ingeving van een voetballer die zijn hele carrière samengebald ziet in een paar magische seconden. Vrijwel tegelijkertijd volgt het ongeloof bij de mensen die toekijken. Kort daarna het genot van de oerkreet die zich van onderin de buik een weg naar boven baant. Bij speler én toeschouwer.
Tijdens de coronastop lichten we hier op VI PRO op gezette tijden een onvergetelijk doelpunt uit. Dat kan op verschillende manieren zijn. De kluis van het geheugen gaat open in de vorm van een column, een ode, een nauwgezette, chirurgische terugblik, een gesprek, een mengeling van dit alles of welke vorm zich op dat moment ook aandient. Het doelpunt is leidend. En meer dan de gedachte aan dat doelpunt hebben we eigenlijk niet nodig. In de eerste aflevering de Moeder aller Dribbels.