Het is uitdagend om de verschijning van Lamine Yamal in perspectief te plaatsen zonder te vervallen in overdreven superlatieven, algemeenheden en opsommingen die weliswaar uitgebreid zijn, maar eerlijk gezegd niet zo veel zeggen. Het is duidelijk dat hij geen doorsnee persoon is, dat staat buiten kijf.
Deze column is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Wat opvalt, is hoe een jongen van net zestien jaar, die al bijna een jaar bij Barcelona meespeelt, zelfs in minder goede wedstrijden een cruciale rol begint te vervullen. Hij bevindt zich nog in zijn kindertijd, met gedachten die passen bij zijn leeftijd, terwijl hij beweegt in een wereld waar volwassenheid vereist is en waar nederlagen gepaard gaan met verantwoordelijkheid. Hij draagt het Barcelona-shirt als een peuter die zich in een speeltuin bevindt: lichtvoetig en zonder enige last te voelen terwijl hij van de glijbaan naar de wip rent. Hij is nog helemaal geen voetballer.
