Voor een voetballer met de kwaliteiten van Frenkie de Jong is het niet zo bijzonder dat hij met andere wereldsterren in de kleedkamer zit. Toch is het ook fascinerend hoe voetballers met een minder cv ook weleens bij toeval grootheden in hun team treffen. Het mooie is dat ze die topspelers vaak in hun nadagen op bijzondere oorden tegenkomen. Zo sliep Sergio van Dijk met Champions League-winnaar Michael Essien tussen de kakkerlakken in de Indonesische jungle.
In de rubriek Onmogelijke Combinaties lichten we iedere keer een (ex-) speler uit die plotseling met een fenomeen op een bijzondere plek belandde. In deze aflevering Hans Kraay jr. (62), die in San José tot zijn eigen ongeloof superster en vrouwenverslinder George Best van dichtbij meemaakte.
‘Na de laatste wedstrijd van het seizoen met Excelsior tegen Ajax dacht ik direct: Heerlijk, vakantie! Alleen die avond kreeg ik ineens een telefoontje van Milan Mandarić, de eigenaar van mijn vorige club Edmonton Drillers. Hij was inmiddels de baas van de San José Earthquakes geworden, waarmee hij na vier wedstrijden op precies nul punten stond. Hij wilde me graag hebben en zei: “Er ligt een ticket voor je klaar. Morgenochtend om kwart over acht vertrekt het vliegtuig.” Het leek me een geweldig avontuur en de onderhandelingen duurden daardoor tien seconden. Ik vond het helemaal prima om hetzelfde te gaan verdienen als eerder in Edmonton.’
‘De volgende ochtend stapte ik in het vliegtuig en zag ik achterin nog één vrij plekje. Op een gegeven moment dacht ik: Hè? Zit Guus Hiddink daar nou? Hij was het echt en zei: “Hansie, ga je lekker op vakantie naar Californië?” Ik legde hem uit dat ik zojuist een geweldig contract had getekend bij de San José Earthquakes. Wat bleek nou? Ook Guus zou daar gaan voetballen en vroeg me: “Weet je met wie we gaan samenspelen? We gaan met de grote George Best voetballen.” Ik was op dat moment twintig en Guus 35, maar we waren allebei ongelooflijk opgewonden dat we met Best op het trainingsveld zouden gaan staan.’
'Best was sneller aan de bal dan zonder bal, dat had ik nog nooit eerder gezien'
‘Niet veel later stapten we met kriebels in onze buik en blosjes op onze wangen de kleedkamer binnen. We stelden ons aan iedereen voor, maar de reactie van Best viel een beetje tegen. Hij gaf ons een handje, maar zei verder bijna niks. Het was echt niet normaal wat hij vervolgens op de eerste training liet zien. Best was sneller aan de bal dan zonder bal, dat had ik nog nooit eerder gezien. Hij liep kaarsrecht op verdedigers af, waardoor ze geen idee hadden aan welke kant hij er voorbij zou gaan. Hij had ook zo’n dynamische, korte kap. Iedere tegenstanders werd helemaal gek van hem.’
‘Een paar dagen later speelden we de eerste wedstrijd tegen mijn oude club, de Edmonton Drillers. Ik speelde als controleur en Best stond links voor me. Uit bewondering speelde ik alle ballen direct naar hem. Dat heb ik drie wedstrijden lang gedaan, tot Hiddink ineens vroeg: “Hansie, zou het niet een idee zijn als je ook af en toe een bal aan mij geeft?” Dat was tot dat moment nog niet in me opgekomen, zo groot was mijn adoratie voor Best.’
