Vraag het Zinedine Zidane, Fernando Hierro, Iván Helguera of Steve McManaman, alle vier zullen ze hetzelfde antwoord geven op wie onmisbaar was bij het grote Real Madrid van direct na de eeuwwisseling. Claude Makélélé, zonder twijfel. Een profiel van de deze zondag jarige Fransman (45), die de weg naar de absolute top vrijmaakte voor de buffelaars van nu.
'Als ik geruchten hoor of lees dat Claude Makélélé naar Internazionale gaat als onderdeel van de Ronaldo-deal, dan weiger ik het te geloven.'
De woorden zijn van Zinedine Zidane in de zomer van 2002. Hij zoekt de publiciteit om Real Madrid-president Florentino Pérez te behoeden voor een grote fout. De preses van De Koninklijke lonkt zoals na ieder seizoen naar een nieuwe wereldtopper om zijn Galáctico-droom te verwezenlijken. In 2000 heeft de zakenman de wereld al versteld doen staan met het losweken van Luis Figo bij aartsrivaal Barcelona, simpelweg door de ontsnappingsclausule te activeren. In 2001 is Zidane overgenomen van Juventus en nu, een jaar later, is Ronaldo het grote doelwit. Als Pérez zijn zinnen heeft gezet op een nieuwe blikvanger is het in die tijd niet de vraag of diegene komt, maar slechts hoe de deal wordt afgerond. Inter ontvangt uiteindelijk dertig miljoen euro voor Ronaldo, zonder Makélélé daarvoor in ruil te krijgen.
Het pleidooi van Zidane heeft geholpen, maar het blijkt later slechts uitstel van executie. Real heeft de landstitel in het seizoen 2002/03 amper binnen, of de bom barst. Rond coach Vicente del Bosque, wiens contract niet wordt verlengd, en ook bij Makélélé. De Fransman stapt naar de president voor een salarisverhoging, waar hij als een van de meest gewaardeerde spelers binnen de selectie recht op denkt te hebben. Pérez ziet het anders en begaat een fout waar hij tot op de dag van vandaag spijt van zal hebben, al is hij te trots om dat toe te geven.