Suently Alberto (27) staat in Rotterdam-Zuid voor een basisschool te wachten. Om hem heen rennen energieke kinderen. Na een lange dag in een warm klaslokaal stuiteren ze van enthousiasme. Hij geeft een jochie met een Spiderman-petje een boks en vraagt hoe zijn schooldag was. Het jongetje pakt zijn hand en gaat verlegen naast hem staan. Alberto pikt nog drie kinderen op en loopt met ze naar het schoolplein van een andere basisschool.
Daar is een ander kind blij om hem te zien. ‘Hoi meester Suently’, roept het jongetje dolblij vanuit een boom. Op de tegels liggen autobanden, skateboards en ballen waar de kinderen zichzelf mee kunnen vermaken. Het is een drukke bedoening bij de Rotterdamse school. Meisjes zijn samen aan het touwtjespringen en jongens rennen rond met waterpistolen.
Alberto is zelf misschien wel de laatste die had gedacht dat zijn leven er op zijn 27ste zo uit zou zien. Hij werkt tegenwoordig bij Ludios, een bedrijf dat naschoolse opvang verzorgt voor basisschoolkinderen. Als veelbelovend talent in de jeugdopleiding van PSV leek hem een mooie carrière in het verschiet te liggen. Door verschillende omstandigheden heeft hij voor zichzelf onlangs de knoop doorgehakt: profvoetbal is verleden tijd. ‘Het is mooi geweest’, zegt hij, met lichte teleurstelling in zijn stem.
