Gerard Kemkers (51) vertrekt na vier seizoenen als manager performance center bij FC Groningen. In VI Rebound het interview van Kemkers met VI uit januari 2015. De Drentse Groninger legt uit waarom hij de schaatswereld verruilt voor de voetbalwereld en zet zijn plannen voor FC Groningen uiteen. 'Als ik het niet goed doe in de voetballerij, mogen alle sceptici me wat mij betreft ook afschieten.'
Waarom koos u ooit voor het schaatsen?
‘Het schaatsen en voetballen ging tot mijn zestiende gelijkop. Maar dat ik een groot schaatstalent was, werd me al eerder duidelijk gemaakt. Als de FC eerder was gekomen, had ik het nog knap lastig gehad in mijn keuze. Ik denk ook dat ik qua karakter eigenlijk meer een voetballer dan een schaatser ben. Ik ben meer een teamspeler dan een individualist. Daarom ben ik als coach ook veel gelukkiger geworden dan ik als schaatser was. In mijn carrière is eigenlijk alles me overkomen. Ik heb het heel moeilijk gehad met mijn vroege afscheid als schaatser. Dat heeft zeker een jaar geduurd. Maar inmiddels zeg ik: Fantastisch dat het is gebeurd. Want ik kwam op een andere route terecht en dat heeft geleid tot de carrière die ik als schaatscoach heb gehad. Als coach kon ik de voorzetten geven die de echte toppers konden inkoppen. Dat was waar het bij mij als schaatser aan ontbrak. Ik was geen afmaker en ik heb destijds het teamgevoel meer centraal gesteld dan zelf presteren.’
Was u supporter van FC Groningen?
‘Nou en of. Ik ging in mijn jeugd vaak kijken. Met papa, maar ook alleen. Dat waren fietstochtjes van twaalf kilometer van Eelde naar Het Oosterpark. Het UEFA Cup-duel met Internazionale (oktober 1983, 2-0 winst, red.) met Fandi Ahmad: geweldige herinneringen. In Euroborg hangen alle elftalfoto’s van vroeger, ik heb me verbaasd over hoeveel gezichten ik herken. Als ik op pad was voor het schaatsen, belde mijn vader altijd even de uitslag door en op teletekst keek ik altijd eerst hoe FC Groningen ervoor stond.’
Gerelateerde artikelen
