Met een contract voor tweeënhalf jaar heeft Quique Setién (61) het volste vertrouwen gekregen als nieuwe trainer van Barcelona. Geen Mauricio Pochettino als opvolger van Ernesto Valverde, ook geen erkende winnaar als Massimiliano Allegri, maar een echte romanticus die lang onder de radar is gebleven. Hoe de Johan Cruijff-adept in Spanje indruk maakte met de manier van spelen.
Puur op het meetbare succes in Spanje kan Valverde niet afgerekend zijn. In de voorbije twee seizoenen is hij telkens kampioen geworden, terwijl hij Barcelona nu achterlaat als nummer één van La Liga. Veel is al gezegd over de zo pijnlijke uitschakelingen in de Champions League. Tegen zowel AS Roma als Liverpool ging Barcelona onder Valverde ondanks riante uitgangsposities onderuit. Bij die nederlagen kwam de sluimerende irritatie aan de oppervlakte. Het waren meer dan alleen nederlagen. De club die pretendeert meer dan een club te zijn was de voorbije seizoenen meer een topclub geworden als ieder ander. De speelstijl was niet langer heilig, Barcelona ging in Rome en Liverpool onderuit met pragmatisch voetbal.
Was Allegri aangesteld als opvolger, dan was het ontslag van Valverde ook lastiger te verklaren geweest. Een pragmaticus inruilen voor een pragmaticus had geen verschil gemaakt voor de hoop de identiteit terug te vinden. Dat maakt de keuze voor Setién logischer, hoe mager zijn trackrecord dan ook mag zijn in de Europese top. Menig liefhebber van het Spaanse voetbal beeldde het zich tussen 2017 en 2019 al in: hoe zou het in Camp Nou gaan met de coach van Betis aan het roer? Onder La Liga-volgers gold in die periode een gouden wet: hoe het weekend er ook uitziet, kijk altijd naar Betis.
Waarom?
