Jermaine Vanenburg (44) was geen veldvoetballer, maar een straat- en zaalvoetballer. Op YouTube staat het vol met filmpjes waarop hij zijn tegenstanders op de meest vernederende manieren misselijk dolt. Heel even was hij prof, maar hij koos voor de pleintjes en zalen. Hij vloog de wereld over, voetbalde in de gevaarlijkste wijken en inspireerde talloze voetballers. 'Davids vertelde dat ze mijn beelden bij Juventus keken in de bus op weg naar uitwedstrijden.'
De blauwe velden op het Zaandammerplein in Amsterdam-West zijn leeg op deze zonnige middag. Als hier 's avonds een potje voetbal wordt gespeeld, kan iedereen vanuit de omliggende huizen meekijken. Op het skatebaantje iets verderop duwt een jongen een vriendje van hem in een winkelwagentje vooruit. In de verte komt een man in een felblauw trainingspak op een soort Harley Davidson onder de elektrische fietsen richting het stenen veldje. 'Welkom op het Zaandammerplein', zegt straat- en zaalvoetballegende Vanenburg als hij van zijn fiets afstapt. 'Dit is de plek waar het allemaal begon.'
Het lijkt erop dat je één of meerdere social media-scripts op VI.nl hebt uitgeschakeld. Daarom worden er geen social posts of liveblogs geladen. Wijzig hier je instellingen.
Vanenburg ziet er gelikt uit. Onder zijn Daily Paper-trainingspak draagt hij felgele schoenen. Zijn haar glimt van de gel, net als zijn gezicht van de crème. De man die vroeger werkelijk iedere tegenstander in de zaal doldraaide is een jaartje ouder, maar lijkt qua uiterlijk nog bijna hetzelfde als op zijn YouTube-filmpjes. 'Mensen vragen me weleens: "Waarom voetbal je niet meer?", lacht hij. 'Omdat ik 44 ben! Mensen zeggen dan: "Maar je lijkt nog 28!" Dat kan wel kloppen, maar ik ben het niet meer.' Hij vindt het belangrijk om altijd goed voor de dag te komen. 'Mensen zeggen weleens dat het lijkt alsof ik met een kapper in mijn achterzak loop.'
Zijn moeder woont nog altijd aan het Zaandammerplein. Hier rolde hij vroeger zijn bed uit om met de bal aan zijn voet naar buiten te lopen. Hier ontwikkelde hij zijn trucjes, waarmee hij later de hele wereld zou overvliegen. Toen hij twaalf was, viel hij tijdens een straatvoetbaltoernooi op bij Ajax. Na de eerste talentendag in De Meer mocht hij nog een keer terugkomen. Alleen de week erop stond er ook een straatvoetbaltoernooi in zijn buurt gepland. Zijn vriendjes wisten wel wat voor moest gaan: 'Ga je naar Ajax? Dat kan niet! De buurt is toch belangrijker man!' Vanenburg was het hier eigenlijk wel mee eens en liet de talentendag zonder twijfel lopen.