En zo viel de mensheid, na de Romeinen tegen Carthago, Bach vs. Beethoven en NEC-NAC, alweer uiteen in twee kampen. Aan de ene kant: zij die het onbegrijpelijk vinden dat Wout Weghorst niet in plaats van Luuk de Jong als derde Oranjespits meegaat naar het EK, en helemaal aan de overzijde: zij die zich het onbegrip wel kunnen voorstellen over de niet-selectie van Wout Weghorst, maar wijzen op de verdiensten van Luuk de Jong.
(Er is ook nog de derde, tamelijk omvangrijke groep van mensen die niet kunnen kiezen en daarom maar zeggen dat schandalig is dat Ryan Babel nog altijd bij Oranje zit, maar zo werkt het niet. Als iemand je vraagt te kiezen tussen yoghurt of kwark, kun je niet ‘rubber tegels’ antwoorden. Bovendien kun je als bondscoach moeilijk naar een groot toernooi zonder buitenspeler die de rest eraan kan herinneren op tijd hun belasting te ontwijken.)
Nu is de sfeer nog gemoedelijk, maar de vlam kan ieder moment in de pan slaan. Knokken op het Museumplein. Wout of Luuk. Een veldslag. Het team met de meeste overlevenden mag een derde spits voor de EK-selectie voordragen.
Ach Luuk, Wout… Zelf zou ik pleiten voor Henk Veerman, een voortzetting van Gerald Sibon met gelijkaardige middelen. En als Henk liever bij zijn pasgeboren zoon Joe blijft, stel ik graag Thomas Verheydt van Almere City voor. Mooie Noord-Macedonische voorstopper die zich niet een hoedje schrikt als Verheydt (half Haaland, half pianoverhuizer) zich in juni gaat warmlopen.
