Hij keepte in topcompetities, speelde drie WK’s en strijdt na zijn heldenrol tegen Anderlecht nu voor een finaleplaats in de Conference League. Maar het kwam Mathew Ryan (31) niet aanwaaien. Een monoloog over mentale kracht, bijzondere eindtoernooien en de Europese missie met AZ.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat.
‘Nooit zal ik mijn eerste dag als prof in Europa vergeten. Ik was 21 jaar en had getekend bij Club Brugge. Na aankomst vanuit Australië in België stond ik in een hotelkamer mijn koffer uit te pakken. Ineens barstte ik in tranen uit. Aan de ene kant kwam mijn jongensdroom uit: spelen in Europa. Het was me dan toch gelukt, na een traject dat niet makkelijk was. Aan de andere kant drong het diep tot me door dat ik het vanaf dat moment zonder mijn familie en vrienden en mijn vertrouwde omgeving in Australië moest doen. In mijn eentje, aan de andere kant van de wereld. Alle emoties kwamen eruit. Dat is de laatste keer geweest dat ik als volwassene heb gehuild.’
