‘Man, hij stond op dat veld als Bambi op ijs.’ Deze dinsdag precies 25 jaar na dato begint die karakteristieke kop van Matt Le Tissier nog spontaan nee te schudden als de naam Aly Dia voorbij komt. Dat zo’n koekenbakker een wedstrijd in de Premier League heeft kunnen spelen… ‘Hij had geen idee, liep als een kip zonder kop in het rond. Het was gewoon komisch!’
Hoe kan een zichzelf serieus nemende Premier League-club zich zo beet laten nemen? De Southampton-legende kan het nog steeds niet geloven. Tegelijk moet hij erom grinniken. En met hem vele, vele anderen. Want het was natuurlijk wél een megastunt van die Aly Dia. Je zou zeggen dat je als gemankeerde voetballer, als complete nobody niet één, twee, drie mag opdraven in de grootste competitie op aarde. Maar Dia bewees het tegendeel.
‘Ik had mijn plek in de wedstrijdselectie gewoon verdiend, scoorde tijdens een partij van elf tegen elf op de training twee, drie keer. I was on fire’
Het leverde de Senegalees een cultstatus op. Nog altijd zie je op wedstrijddagen fans van The Saints in dat shirt met nummer 33 rondlopen waarin Dia ooit 53 minuten Premier League-voetbal speelde. The Times verkoos hem tot slechtste voetballer aller tijden en The Sun zette hem op één in een toptien van rubbish footballers.
Maar of Aly Dia daar zo blij mee is… Hij wordt niet geadoreerd, hè, of met een knipoog gememoreerd, maar uitgelachen, én gezien als een regelrechte bedrieger. Omdat de aanvaller kort na zijn veelbesproken optreden tegen Leeds United in het niets leek te zijn verdwenen, werd dat beeld ook nooit ontkracht. Bleef zijn kant van het verhaal grotendeels onbelicht. Totdat een Amerikaanse journaliste hem na twintig jaar opspoorde. ‘Ik had mijn plek in de wedstrijdselectie gewoon verdiend, had tijdens een partij van elf tegen elf op de training twee, drie keer gescoord. I was on fire.’
DE DAG DAT HET GEBEURDE
Gerelateerde artikelen
