In Balverliefd aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over de oefenwedstrijd van FC Twente in Stranraer en de volksverhuizing die ermee gepaard ging.
‘Het is allemaal wel een beetje uit de hand gelopen’, zegt Willy Berends terwijl hij honderden mede-supporters van FC Twente ziet krioelen door Stranraer, een dorp gelegen in wat hij poëtisch als ‘de aars van Schotland’ omschrijft. Ongelovig schudt Berends zijn hoofd. Voor de vijfde keer maakte hij de overtocht naar het uiterste zuidoosten van Schotland, naar het geïsoleerde plaatsje dat de meeste inwoners zo snel mogelijk na hun geboorte proberen te ontvluchten. Mensen uit Twente en omstreken zijn er de laatste jaren juist verliefd op geworden. Tijdens elk bezoek zag Berends de grauwe straten roder kleuren. Deze keer kan hij zijn oren en ogen amper geloven. Overal zwalken lieden in rode voetbalshirts, in alle pubs stuit hij op bekenden uit Overijssel, met elke windvlaag waaien Twentse dialecten mee. Een vreemd en mooi verhaal is nog wat vreemder en mooier geworden.
Het begon allemaal met Dennis van Unen alias De Buffelkoning, fanatiek supporter van de Enschedese club, speler van het roemruchte tiende elftal van Enschedese Boys én gek van het Schotse voetbal. Elf jaar geleden, toen de kanker in zijn lijf al niet meer te verjagen was, lieten vrienden zijn laatste wens in vervulling gaan: een bezoek aan een wedstrijd tussen Celtic en Rangers. De zoektocht naar zo ongeveer de meest begeerde tickets in het Europese voetbal verliep via een aantal personen, onder wie de broer van Rita Verdonk, en eindigde bij Jim McKie en James Hilton uit Stranraer. Jim had een seizoenkaart voor Rangers, buurman James voor Celtic. Zij besloten hun kaarten af te staan aan een Nederlandse voetballiefhebber die ze nog nooit hadden ontmoet. Van Unen bezocht The Old Firm en overleed niet veel later, 32 jaar jong, vrouw en eenjarig dochtertje achterlatend. Jim en James kwamen over voor de begrafenis. Verdriet en toeval hadden een brug geslagen tussen FC Twente en Stranraer. De onwaarschijnlijke verbinding zou in de loop der jaren alleen maar sterker worden.
Tukker Clan Stranraer
Tukkers staken de Noordzee over om een kijkje te nemen in het dorp van Jim en James. Schotten reisden een halve dag of langer om kennis te maken met, in willekeurige volgorde, FC Twente en de Enschedese horeca. Joop Munsterman bracht een staatsbezoek aan Stranraer en opende daar een heuse fanclub. Jeugdige voetballertjes in de Schotse plaats gingen voetballen met een Twents ros op hun shirt. Het ledenbestand van Tukker Clan Stranraer oversteeg de zeshonderd. Tijdens wedstrijden van FC Twente verzamelden zich honderden kilometers verderop steevast wat Schotten rond een scherm, bij voorkeur met een blik Grolsch aan de mond, hopend op een zege van hun overzeese idolen en een stabiele internetverbinding. Er werden Red Days georganiseerd in Stranraer. Op die dagen kon je aan de oevers van Loch Ryan nog meer shirts met de naam Wout Brama aantreffen dan normaal. Oud-spelers van FC Twente werden als oorlogshelden onthaald in Stranraer. Jeroen Heubach voelde zich er zo op zijn gemak, dat hij er veertien dagen bleef hangen. Hij verliet de pub eigenlijk alleen om buiten te roken, maar sprak later van de mooiste vakantie van zijn leven. In het Schotse dorp werd gejuicht na het eerste kampioenschap van FC Twente, en getobd na de latere flirt met een faillissement. De spelers van Enschedese Boys 10 verloren nog twee kameraden: Boris Dijkhuizen (37) in 2009 en zeven jaar later Raphael Paol (38), beiden van het ene op het andere moment uit het leven gerukt. Stranraer rouwde mee.