Een dag na de Europese titel van Italië is het weer feest voor een van de meest kleurrijke voetballers uit het land. Antonio Cassano mag vandaag 39 kaarsjes uitblazen. Een profiel van een eeuwig straatschoffie, een verloren supertalent.
EL PIBE DE BARI
Het leek een eeuwigheid te duren. De zoveelste aanvalsgolf van Inter was afgeslagen, het koningskoppel Christian Vieri-Iván Zamorano van de Nerazzurri was weer niet tot scoren gekomen, twee minuten voor tijd stond nog altijd 1-1 op het scorebord, toen een lange bal door het luchtruim van Bari zeilde. Richting de helft van Inter. De veertigduizend op de tribunes, 21 spelers op het veld incluis, volgden bewegingsloos het projectiel boven Stadio San Nicola. Behalve een zeventienjarig ventje in een iets te groot shirt. Antonio Cassano, pas bezig aan de tweede Serie A-wedstrijd van zijn leven, voorvoelde waar de bal zou belanden en zette het op een lopen. Al snel gevolgd door de Inter-verdedigers Christian Panucci en Laurent Blanc, die dankzij hun jarenlange ervaring ogenblikkelijk het plotselinge gevaar onderkenden.
‘Wees niet impulsief. Ben zoals ik. Tel, voordat je explodeert, tot één’
