Zinedine Zidane was na de coronabreak met zijn ploeg op een missie en die is met het binnenhalen van de landstitel geslaagd. Van alle prijzen die hij bij Real Madrid heeft gewonnen, draagt deze het meest de stempel van Zidane. Hoe dit seizoen duidelijk gemaakt heeft wat voor trainer hij eigenlijk is.
Dat dit jaar bij Real Madrid meer geleerd heeft over Zinedine Zidane, komt niet doordat hij daar zelf uitleg over heeft gegeven. De voormalig topvoetballer blijft als trainer een sfinx. Een mythisch figuur, die zich door de buitenwereld niet laat doorgronden. Daarbij helpt het dat journalisten hem al wekenlang vooral vragen stellen over de vele strafschoppen die zijn team krijgt. ‘Als het een penalty is, dan is het een penalty’, luidt de lezing van Zidane. De succescoach voegt daaraan toe dat hij liever over voetbal praat.
In de realiteit spreekt Zidane bijzonder weinig over voetbal. Grote interviews geeft hij zelden en persconferenties ziet hij als een rituele dans. Zijn antwoorden zijn even kort als nietszeggend. De veelwinnaar voelt niet de behoefte zijn aandeel in het succes te becommentariëren. Hij claimt niets en legt niet uit hoe een succesvol elftal in elkaar zou moeten steken. Dat Spaans niet zijn moedertaal is, gebruikt Zidane in zijn voordeel. Het is een handig excuus om geen zijpaden te betreden. Zoals Zidane ook steeds benadrukt dat hij in dit vak nog een beginner is. ‘Ik ben nu beter dan in mijn eerste periode’, zegt hij. Voor de confrontatie met Manchester City wijst hij Pep Guardiola aan als beste trainer ter wereld. Voor zijn eerste Champions League-finale benadrukt Zidane al dat hij ‘tactisch niet de beste coach is’. Om daarna als eerste erin te slagen het miljardenbal drie keer op rij te winnen.
