Waarom elke Eredivisieclub een ingooispecialist in huis zou moeten hebben

Iedereen die tussen 2008 en 2012 naar de Premier League keek zal zich het volgende beeld kunnen herinneren: uitbal voor Stoke City op de helft van de tegenstander – opmerkelijk veel geroezemoes vanaf de tribune. Nummer 24 van Stoke, een lijzige metervreter op het middenveld, loopt kalm richting de zijlijn. Daar staat tijdens thuiswedstrijden een ballenjongen al klaar met een droge handdoek voor de bal, bij uitwedstrijden dient de voorkant van zijn tenue als droogmiddel. Ondertussen begeeft elke lange en kopsterke veldspeler van Stoke City zich in het zestienmetergebied van de tegenstander, de langste twee jongens staan zelfs in de doelmond.

Nadat de bal grondig droog is gemaakt, plaatst hij zijn twee handen met chirurgische precisie op de juiste plekken op de bal. Een blik achterom richting de boarding langs het veld. Geconcentreerd meet hij zijn achterwaartse stappen tot aan de reclameborden uit. Hij zucht, ontspant zijn schouders; de bal houdt hij rustig vast. Met vier snelle passen en een grote sleepstap rent hij tot de zijlijn. Tussen de een-na-laatste en laatste pas haalt hij de bal naar de nek… en vuurt de bal richting het zestienmetergebied.