De 5-3-2-formatie van Gareth Southgate is een belangrijke drijver geweest achter het WK-succes van Engeland, maar Kroatië brengt op vakkundige wijze de nadelen van deze speelwijze naar het oppervlak. Hoe Ivan Rakitic, Luka Modric en Zlatko Dalic de Engeland-code kraakten.
Ruim een uur lijkt Engeland dankzij zijn spelhervatting-specialisme de WK-finale te gaan halen. Rechtsback Kieran Trippier wordt bij zijn schitterende rake vrije trap in de vijfde minuut geholpen door een slimmigheidje van zijn ploeggenoten. Engeland plaatst zowel links als rechts een muurtje naast de Kroatische muur. Het nut van deze bonusmuurtjes is dat Danijel Subasic de bal pas ziet komen als het veel te laat is. Zonder Harry Maguire en Jesse Lingard zou Subasic vrij zicht op de bal gehad hebben. Nu ziet de goalie de bal pas als die over de muur is. Voor het wedstrijdplan van Kroatië lijkt dit op dat moment een beslissende klap.
Vooraf zal Kroatië immers gehoopt hebben op een scenario zoals dat tijdens de 3-0 overwinning op Argentinië. De Zuid-Amerikanen spelen in dat duel net als Engeland met drie centrale verdedigers en organiseren zich bij langdurig balbezit van Kroatië in een 5-3-2. Het grootste nadeel van een dergelijke uitgangsformatie is dat tegenstanders die 4-3-3 of 4-4-2 spelen op papier een vrije man op de flank hebben.