Hoewel Ole Gunnar Solskjaer lof oogst met zijn hyperaanvallende speelwijze in zijn eerste vijf wedstrijden, besluit ook deze Manchester United-manager zich in topwedstrijden aan te passen. Tactische analyse van het effect van zijn wijzigingen in het uitduel met Tottenham Hotspur.
Manchester United moet weer Manchester United worden. Met die boodschap, en referenties naar de tijd van Sir Alex Ferguson in praktisch iedere bijzin, heeft Solskjaer in zijn eerste weken het humeur gekeerd. De belangrijkste onderdelen van de glasnost na het vertrek van José Mourinho: altijd druk naar voren, verzorgde opbouw van achteruit, backs die zich in balbezit gedragen als buitenspelers en vier creatievelingen voorin die vanuit vrije rollen steeds van positie wisselen. Zo hervinden Paul Pogba en consorten de vorm die ze onder Mourinho verloren waren.
Tot met Tottenham Hotspur ineens een tegenstander van formaat wacht. ‘We gaan niet go gung-ho spelen en naïef zijn’, kondigt Solskjaer voor de aftrap al aan. Op Wembley blijkt vervolgens dat United ook met de nieuwe coach tegen serieuze opponenten kiest voor de tegenaanval.