Sinds het vertrek van Steven Bergwijn is PSV voor creatieve impulsen bijzonder afhankelijk van Mo Ihattaren. In de topper tegen Feyenoord is de spelmaker onzichtbaar dankzij een slim strijdplan waarin Ridgeciano Haps een sleutelrol vertolkt.
Hoewel Ryan Thomas als tweede spits rondom Sam Lammers de nodige creativiteit toevoegt, blijkt PSV tijdens de drie zeges in aanloop naar de topper tegen Feyenoord nog steeds erg afhankelijk van Mo Ihattaren. Tegen ADO Den Haag is de jeugdige spelmaker bij zeven doelpogingen direct betrokken, tegen Willem II zijn dat er zelfs acht en tegen ADO Den Haag vijf. Belangrijker is dat Ihattaren een van de weinige spelers bij PSV is die in de eindfase een opening kan verzorgen en in de kleine ruimte zijn directe tegenstander kan passeren.
Ihattaren vormt in de 4-4-2-formatie van PSV een rechterflank met Denzel Dumfries. De rechtsback imponeert aanvallend niet alleen met zijn gemaakte doelpunten. Zijn vermogen om als verdediger extreem vaak in de vijandelijke zestien aan de bal te komen is onderscheidend. Op dat gebied staat er in de Eredivisie simpelweg geen maat op de vleugelverdediger uit Rotterdam. Slechts linksback Owen Wijndal van AZ kan enigszins in zijn spoor blijven, verder overklast hij alle andere verdedigers uit de Eredivisie met de factor twee.
Dat blijkt Dick Advocaat niet ontgaan. De Feyenoord-trainer zinspeelt al voor de transfer van Sam Larsson naar China op een rol voor Ridgeciano Haps als linksbuiten. Die tactische zet helpt niet alleen om Dumfries offensief te bedwingen, maar vooral om een antwoord te vinden op de zwervende Ihattaren.
