Na twee wedstrijden begint het Chelsea van Thomas Tuchel voorzichtig vorm te krijgen. Een eerste analytische blik op de veranderingen die hij doorvoert.
Als voetbal een computerspelletje was, dan had Chelsea nu bovenaan gestaan in de Premier League. The Blues leken de grote winnaar van de transferzomer. Waar de concurrentie de hand op de knip hield, werd in Londen de ene na de andere klinkende naam gepresenteerd. Hakim Ziyech was de eerste ster die gekaapt werd. Daarna volgden Timo Werner, Kai Havertz, Thiago Silva, Ben Chilwell en Édouard Mendy. Waarna bleek dat elf goede spelers niet noodzakelijk een goed elftal vormen. Daar kreeg Frank Lampard de rekening voor gepresenteerd. Kort daarop gevolgd door de aanstelling van Thomas Tuchel.
Dat betekent dat een Duitse wind door Chelsea gaat waaien. Een eigenzinnige wind ook. Bij al zijn clubs is Tuchel geëindigd met ruzie met de clubleiding. Omdat hij over spelersbeleid net zo'n duidelijke visie heeft als over trainen of tactiek. Tuchel baarde bijvoorbeeld opzien op trainingen door verdedigers tennisballen te laten vasthouden en door de hoeken van het veld af te snijden. In beide gevallen was het doel hetzelfde: gewenst gedrag afdwingen door met de regels te spelen. Vaak zonder dat de spelers het zelf doorhebben.
Met die blik valt ook te kijken naar de start van Tuchel bij Chelsea. De uitslagen tegen Wolverhampton Wanderers (0-0) en Burnley (2-0) zeggen weinig, maar zijn gekozen tactieken vertellen wél iets over de richting waarin hij dit elftal probeert te bewegen. Tijd voor een nadere blik op de vier belangrijkste spelprincipes die Tuchel naar Chelsea brengt.
Gerelateerde artikelen
