Duitsland ligt in de achtste finale al uit het toernooi. Waarom een tactische dubbelrol voor Kai Havertz lang werkte. Tot Engeland in de 69ste minuut succesvol wisselde.
In een universum waarin Timo Werner en Thomas Müller perfect afronden, is Kai Havertz de grote uitblinker bij Duitsland - Engeland. Door zijn falende ploeggenoten is het een creatieveling aan Engelse zijde die in een soortgelijke rol doorslaggevend is.
Hoewel Duitsland en Engeland vanwege een omzetting van Gareth Southgate in dezelfde formaties spelen, verschilt de invulling op het veld behoorlijk. Die nuances zitten met name in de wijze waarop druk ontwikkeld wordt.
Engeland jaagt agressiever dan Duitsland. De ploeg van Southgate doet dit tijdens drukmomenten wat meer georiënteerd op de man. Dan worden overal koppeltjes gevormd. Raheem Sterling, Harry Kane en Bukayo Saka pakken de drie centrale verdedigers op. De wingbacks komen tegenover elkaar te staan. Kalvin Phillips en Declan Rice schaduwen controleurs Leon Goretzka en Toni Kroos.
Duitsland lost dat wat meer vanuit de zone op. De ploeg van Joachim Löw organiseert zich defensief vanuit een 5-2-3. Daarin worden de Engelsen niet voortdurend kort op de huid gezeten, maar ligt het nadruk op het verhinderen van passes richting cruciale posities op het veld.
Op eigen helft verandert dit in 5-3-2, met Kai Havertz als rechtsmid naast Leon Goretzka en Toni Kroos. In die situaties blijven alleen Thomas Müller en Timo Werner over als aanvallers.
De dubbelrol van Havertz bij balbezit van Engeland is een indicatie van het belang dat hij heeft in het strijdplan van Duitsland. Eigenlijk is deze achtste finale het best te begrijpen door zijn ogen.
