In negen duels dit seizoen wisselde Ernest Faber zeven keer van systeem. Het is misschien dus niet zo merkwaardig dat het positiespel van FC Groningen nog steeds onder de maat is.
Mimoun Mahi liet zich afgelopen zondag na FC Groningen-AZ (1-1) ontvallen dat het wat hem betreft wel voor herhaling vatbaar was. Na de twee voorgaande duels als rechtsbuiten te hebben gespeeld, beviel de spitspositie die hij in de 4-2-3-1-formatie tegen de Alkmaarders innam uitstekend. Dat wilde hij een week later thuis tegen Willem II eigenlijk wel opnieuw. Trainer Ernest Faber nam het slechts voor kennisgeving aan en liet zich niet verleiden tot een uitspraak toen hij werd geconfronteerd met de woorden van zijn aanvaller.
Het ligt voor de hand te zeggen dat Mahi zich niet moet bemoeien met de opstelling, dat is tenslotte een zaak van de technische staf, maar zijn reactie is eigenlijk wel logisch. Vorig seizoen was Mahi een van de revelaties van de competitie met zeventien treffers. Het is logisch dat hij deze jaargang de volgende stap wil zetten in zijn ontwikkeling. Maar kan hij dat wel? Vorig seizoen was hij normaal gesproken een van de twee aanvallers in een 4-4-2-formatie, maar die zekerheid heeft hij nu helemaal niet. Allereerst werd spits Lars Veldwijk aangetrokken om de selectie te versterken, maar daarnaast staat het 4-4-2-systeem allang niet meer vast in Groningen. Integendeel. Er is sinds het begin van dit seizoen geen enkele zekerheid meer.