Paris Saint-Germain heeft de woede van de voetbalwereld op zijn hals gehaald door Kylian Mbappé via een listige huurconstructie over te nemen van AS Monaco. Nieuw is deze truc desondanks niet. Zoektocht naar de verschillende manieren waarmee de Financial Fair Play-regels omzeild worden. Van de Italiaanse truc tot de satellietconstructie.
De Italiaanse truc
Waar in andere landen een ferme tik op de vinger van hogerhand leidt tot aanpassing van het gedrag, bestaat in Italië de onbedwingbare neiging om de regels met creatief boekhouden op te rekken. Neem de voetbalzomer van 2015, waarin de UEFA ingrijpt vanwege de te hoge verliezen bij AS Roma en Internazionale. In plaats van de sportieve ambities bij te stellen, kiest zowel Roma als Inter voor een andere weg: spelers huren met uitgestelde koop. In totaal komen zo vijftien voetballers naar de bestrafte Italiaanse clubs, waaronder voltreffers Miranda, Éder, Lucas Digne, Edin Dzeko, Antonio Rüdiger en Mohamed Salah.
Deze Italiaanse truc is in de Serie A zo ingeburgerd dat huurtransfers bij de Europese deelnemers eerder regel dan uitzondering zijn. Zo rondde Napoli deze zomer pas de komst van Marko Rog en Nikola Maksimovic af na een op papier tijdelijk verblijf in hun eerste jaar en deed Juventus hetzelfde met Juan Cuadrado en Mehdi Benatia. Juve heeft met Douglas Costa inmiddels een gloednieuwe huurdeal in de steigers gezet, waar Napoli hetzelfde doet met Mario Ruíz.
De verontwaardiging over de Mbappé-transfer is daarom bijzonder selectief. De bedragen zijn anders, maar het principe is exact hetzelfde. Zodra de financiële grenzen in zicht komen, wordt gehuurd in plaats van gekocht.