Wil het Nederlands elftal met de huidige lichting spelers succes boeken, dan moet het team meer zijn dan de som der delen. De kansloos verloren interland tegen Frankrijk maakt duidelijk dat daar op dit moment totaal geen sprake van is. Hoe Oranje tactisch, technisch en fysiek volledig werd afgetroefd.
Zomaar een willekeurige situatie uit de eerste helft. Nederland bouwt op en de spelers van Frankrijk zoeken op de automatische piloot hun positie. Antoine Griezmann naast Olivier Giroud in de voorste lijn, op gelijke hoogte met de verdedigende middenvelders van Oranje. Vijftien meter daarachter volgt het kwartet middenvelders, met tien meter achter hen de viermansdefensie.
Zo schuift Frankrijk geduldig vanuit de zone mee met de bal, oog houdend voor de onderlinge afstanden. Precies zoals keuzeheer Didier Deschamps dat zijn spelers iedere wedstrijd opdraagt. Soms vanuit 4-4-2, soms vanuit 4-1-4-1. Het principe blijft altijd hetzelfde: scherm als team het centrum af en maak de ruimtes klein. Dat geeft Les Bleus vastigheid, ondanks de wisselende samenstellingen.
Hoe anders is dat bij Oranje. In theorie verdedigt het Nederlands elftal hetzelfde als Frankrijk. In de eerste helft opereert Oranje verdedigend vanuit een 4-4-2 met nummer 10 Wesley Sneijder naast spits Vincent Janssen. Na rust komt Tonny Vilhena het middenveld versterken en wordt de organisatie 4-1-4-1. Precies de varianten die Frankrijk gebruikt. Alleen blijft het plan van bondscoach Dick Advocaat een theoretisch verhaal. In de praktijk is zijn elftal los zand, waardoor de tekortkomingen van de spelers op technisch en fysiek vlak pijnlijk naar voren komen.