Stevens: 'Terugkeren naar PSV was verkeerde beslissing'
In de maand van het Duitse voetbal komen ook (oud)spelers en trainers aan het woord over hun Duitsland-gevoel. Dit keer de beurt aan Huub Stevens.
Zijn bijnaam, Feuerwehrmann, zegt veel over hoe Huub Stevens gewaardeerd wordt in Duitsland, waar hij als trainer werkzaam was voor Schalke 04 (tweemaal), Hertha BSC, 1. FC Köln, Hamburger SV, VfB Stuttgart en 1899 Hoffenheim. Waar hij kwam, stelde de Limburger meestal snel orde op zaken.
Op uw lijf geschreven of voelt u zich inmiddels Duitser?
'Nee, dat laatste niet. Ik voel me Nederlander. Maar de wijze waarop het voetbal in Duitsland wordt beleefd, de mentaliteit die erbij komt kijken, spreekt me wel meer aan dan de Nederlandse. Als trainer geef je in Duitsland opdrachten. Die opdrachten worden nageleefd. In Nederland vragen spelers bij elke opdracht waarom ze die opdracht moeten uitvoeren.'
Is dat die typisch Duitse mentaliteit?
'Een uitwerking daarvan, ja. Want die mentaliteit begint feitelijk al in de opvoeding. Voorbeeld: als een baby in Nederland huilt, wordt het vertroeteld. In Duitsland zeggen ze in zo'n situatie: Is goed voor zijn longen. Nog een voorbeeld: als een supporter in Nederland een trainer of een voetballer om een handtekening vraagt, gebeurt dat doorgaans met een je of jij in het verzoek. In Duitsland is dat ondenkbaar. Daar valt in elke zin het woord bitte. Duitsers zijn beleefder dan Nederlanders. Gedisciplineerder ook. Dat zie je ontegenzeggelijk terug op het voetbalveld. Spelers klagen niet wanneer ze tweeënhalf uur moeten trainen. Simpelweg omdat ze beseffen dat het in hun belang is. Duitsers zijn meer begaan met het eigen lichaam.'
Is dat de reden dat u zich als trainer zo thuisvoelde in Duitsland?
'Ik ben opgevoed op twee kilometer van de Duitse grens. De Duitse invloeden waren voelbaar in Limburg. Dat harde werken, dat gedisciplineerde vooral. Daarbij speelde mijn persoonlijke situatie ook een rol. Nadat mijn vader was verongelukt, moest ik mijn moeder helpen bij de opvoeding. Niet eenvoudig met twee oudere en twee jongere broers. Je moest jezelf verdedigen. In die zin heeft dat Duitse altijd wel in me gezeten.'
Had u Duitse helden als jochie?
'Niet één specifieke held. Het was de mentaliteit die me al vroeg aansprak. Vandaar dat dat nooit opgeven al vroeg in me zat. Daar heb ik in Duitsland uiteindelijk wel veel profijt van gehad als trainer. Ik kende de cultuur. Bij alle clubs heb ik met plezier gewerkt omdat de spelers – net als ik – alles wilden doen om te slagen. Het verschil merkte ik later toen ik terugkwam bij PSV. Daar moest ik het met spelers doen die dat opofferingsgezinde, die pure wil, niet hadden. Het was een verkeerde beslissing terug naar Eindhoven te gaan.'
Wat kunnen wij Nederlanders leren van Duitsers?
'Precies dat laatste. Al vraag ik me af of dit ook uit te voeren is. Techniek of tactisch inzicht valt aan te leren, een goede mentaliteit moet in je zitten.'
Wat is het mooiste aan Duitsland?
'Alles.'
Alles?
'Ja. Behalve prachtige steden als Berlijn, Aken en Hamburg is de manier van leven geweldig. Goed georganiseerd, solide en met heel veel respect naar elkaar toe. Als je in Nederland iemand tegen het lijf loopt op straat, wordt er meestal niets gezegd. In Duitsland groet men elkaar altijd beleefd.'
Kortom, Duitsland heeft het?
'Ja. Ik kijk met een prachtig gevoel terug op al die prachtige herinneringen die ik er heb opgedaan. De UEFA Cup winnen met Schalke, als Trainer van de Eeuw verkozen worden door fans van die club, de prestaties met Hamburg en Stuttgart; het was een geweldige periode waar ik heel trots op ben.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login