Oproep aan tv-makers: geef ons de Messi-cam

Dinsdagavond zat ik heel ontspannen naar Villarreal - Barcelona te kijken. Een wedstrijd waarin voormalig Arsenal-speler Santi Cazorla heerste op het middenveld. Alleen om die reden was het duel al meer dan de moeite waard. Omdat je iemand op zijn 34ste zag doen wat hij door afschuwelijk blessureleed heel lang niet kon doen: lekker voetballen. Ik genoot ook van Samuel Chukwueze. Een talentvolle dribbelaar die het Jordi Alba, Clement Lenglet en Samuel Umtiti heel lastig maakte.

Maar daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben. Iedereen die dinsdagavond heeft gekeken, weet waar ik het over heb en weet wat er die avond nog meer gebeurde. Van 2-2 werd het 4-2 en in de slotseconden  ging het van 4-2 naar 4-4.

Ik ging slapen met de vrije trap van Lionel Messi in gedachten. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar zo’n bal blijft bij mij even hangen. Je weet dat Messi vanaf die afstand raak kan schieten. Dit seizoen ramde en chipte hij al zeven vrije trappen binnen. Voor de interlandbreak verraste hij Betis-doelman Pau López op bijna dezelfde wijze als deze week Villarreal-goalie Sergio Asenjo.

Ik keek een seconde of tien met open mond naar het beeld. Heb ik dat goed gezien?

Gelukkig ben ik niet de enige die geen wedstrijd mist van de Argentijn in het besef dat het straks afgelopen is. Dat het eindig is en het voetbal daarna nooit meer hetzelfde zal zijn. Je hebt een periode voor en na Messi zoals er een periode voor en na Johan Cruijff was, voor en na Pelé, voor en na Diego Maradona.

We verkeren als voetballiefhebbers in de luxe omstandigheid dat we al die wedstrijden nu in kleur en haarscherpe beeldkwaliteit aan ons voorbij kunnen zien trekken.

Lionel Messi zien spelen is verslavend. Omdat hij het voetbal net als zijn voorgangers telkens opnieuw uitvindt, vermoed ik. Je denkt dat je alles gezien hebt en dan doet hij opnieuw iets wat je naar adem doet happen. Vier keer scoren tegen Manchester United op Old Trafford is onmogelijk, maar Messi is in staat om daar komende week vijf keer te scoren en tegelijkertijd de indruk te wekken dat hij ontspannen met zijn kinderen door het park banjert. Hoe vaak heeft hij ’s avond laat al niet aangebeld met een bal in zijn hand? 'Die mocht ik meenemen', zegt hij dan verontschuldigend tegen zijn vrouw.

Het is alsof hij de wedstrijd al heeft gezien en terug in de tijd is gereisd om met die voorkennis aan de wedstrijd mee te doen. Dat klinkt een beetje vaag, maar als je goed op Messi let, zie je dat hij altijd met voorkennis lijkt te handelen. Waarschijnlijk doet hij dat ook. Op zijn manier. Er is geen voetballer die zo vaak zijn nabije omgeving scant. Volgens Pep Guardiola maakt Messi continu mentale röntgenfoto's. Wij zien hem wandelen, op het oog niks doen, terwijl hij in zijn hoofd informatie aan het verwerken is. Op zoek naar zwakke plekken in de defensie van de tegenstander.

Ik let al een aantal jaar, voor zover dat mogelijk is, de eerste paar minuten van een wedstrijd alleen maar op Messi. Meestal doet hij dan niet mee. Dan begint hij aan de rechterzijkant rustig aan zijn boswandeling. Kijken, scannen, informatie verzamelen, informatie verwerken. Hij leest als het ware zijn tegenstanders uit. Hoe staat de verdediging? Wie stapt wanneer uit? Waar komt ruimte vrij? Hoe ver staat de keeper uit zijn goal? Het is fascinerend om te zien. Eigenlijk zou een televisiezender tijdens duels van Barcelona een klein hoekje in het scherm moeten reserveren voor Messi. Zodat we dat proces van begin tot eind kunnen volgen. Een Messi-cam om iets meer van het mysterie te kunnen begrijpen.

• Meer over

• L. Messi
• Barcelona
• LaLiga 2018/2019
• Villarreal - Barcelona (4-4)