Het Groningse geluk van Kökcü: 'Alsof het zo moest zijn'

'Mijn broer Ozan deed met wat vrienden mee aan een straatvoetbaltoernooi dat werd georganiseerd door Calvé, je weet wel, dat pindakaasmerk', zo begint de nu achttienjarige Feyenoord-middenvelder. 'Tijdens een van de wedstrijden stapte er een man op mijn vader af. Hij stelde zich voor als een scout van FC Groningen en vertelde dat-ie wel wat zag in mijn broer. Of-ie wilde meedoen aan de talentendagen van FC Groningen. Mijn vader was bezig een kop koffie voor die man te bestellen, maar toen hij zich omdraaide, was-ie weg. We hadden geen telefoonnummer, geen andere contactgegevens, helemaal niks, maar mijn vader schreef ons maar wel gewoon in bij FC Groningen. We dachten: Als die scout het zegt, zal het wel zo zijn.'

'Met z'n allen gingen we naar Groningen en uiteindelijk kreeg mijn broer een uitnodiging nog een keer te komen trainen, mij vonden ze in eerste instantie niet goed genoeg', vervolgt Kökcü. 'Maar we waren wel binnen bij een profclub. Dat was al heel wat.'

Die entree in Groningen was het begin van de droom. 'Iedere donderdagmiddag reden we met de hele familie naar het noorden, kregen we zelfs vrij voor van school. Ozan mocht dan mee trainen, maar ik nam mijn bal mee en ging op de andere helft van het veld iets voor mezelf doen. Beetje dribbelen, schieten, je kent het wel.'

'Op een dag vroeg een jeugdtrainer van FC Groningen of ik niet met hun D2 wilde meetrainen. Ik was er toch. Mijn broer trainde in D1, maar ik ben twee jaar jonger dan hij en E-pupillen hadden ze daar niet. Nog steeds denk ik dat ze daar bij Groningen dachten: Die broer willen we wel hebben, dus laten we zijn broertje Orkun er maar bij pakken, dan houden we ze bij elkaar. Maar voor mij was het de kans waarop ik al zo lang had gewacht en al snel begon ik ook op te vallen en mocht ik blijven. Als je er dan nu zo terug kijkt, is veel op toeval gebaseerd. En geluk. Want weet je wat nou het gekke is: die man die mijn vader toen aansprak tijdens dat straatvoetbaltoernooi, hebben we daarna nooit meer teruggezien of gesproken. Ook bij de club wisten ze niet wie hij was. Je gaat bijna denken dat het een teken was, of zoiets. Alsof het zo moest zijn.'

Lees in de nieuwe VI en op VI PRO de hele monoloog waarin Kökcü ook vertelt over zijn periode bij Feyenoord, zijn band met Turkije en meer.

• Meer over

• O. Kökçü
• Feyenoord
• Eredivisie 2018/2019