Henry worstelde jarenlang met depressies: 'Ik huilde voor alles dat ik niet kreeg'
In zijn tijd als speler lag de wereld aan zijn voeten, maar Thierry Henry heeft zich lange tijd ook erg ongelukkig gevoeld. Tijdens de coronapandemie daalde het besef in dat hij al vanaf zijn geboorte depressief was.
Henry is alltime topscorer van Arsenal en heeft in zijn carrière veel aandacht gekregen, maar op de achtergrond speelden zich andere dingen af. Tijdens de coronapandemie, toen de wereld stil stond, knapte de bubbel. 'Gedurende mijn carrière, en sinds mijn geboorte, moet ik in een depressie hebben gezeten', aldus Henry in The Diary Of A CEO podcast. 'Wist ik het? Nee. Heb ik er iets aan gedaan? Nee. Maar ik heb me op een bepaalde manier aangepast. Je moet één voet naar voren zetten, en nog een, en gewoon lopen. Dat is wat mij in mijn jeugd is aangeleerd.'
Opvoeding speelde daarin een belangrijke rol voor Henry. 'Mijn vader was soms heel kieskeurig over mij als speler. Als kleine jongen hoorde ik vaak: je deed het niet zo goed. Als je dat vaker wel dan niet hoort, blijft dat zo. Ik was vijftien en dan kun je al zien of iemand goed is of niet. We wonnen met 6-0 en ik scoorde zes keer. Mijn vader vroeg: ben je blij? Ik zei: ja. En toen zei hij: oké, dat moet je niet zijn, want je miste nog een kans en die voorzet, dat soort dingen. Ik liep vaak met mijn hoofd naar beneden en toen we thuiskwamen, zei mijn moeder: heb je verloren? Zo ging het vaak.'
Tijdens de coronapandemie ging het mis voor Henry. 'Ik voelde het aankomen, maar loog tegen mezelf. Ik zorgde dat de gevoelens niet de overhand kregen. Ik deed een masker op, maar als je niet meer voetbalt, kan dat niet meer. Tijdens corona was ik geïsoleerd en zag ik mijn kinderen een jaar lang niet. Zoiets moest me overkomen om kwetsbaarheid, empathie en huilen te begrijpen. Emoties zijn emoties. Boosheid is normaal, maar word niet boos. Jaloezie is normaal, maar word niet jaloers. Ik huilde bijna dagelijks zonder reden. Ik weet niet waarom, maar die tranen zaten er waarschijnlijk al heel lang.'
'Vanaf je jeugd word je aangeleerd: laat geen emoties niet zien, wees niet die persoon. Als je gaat huilen, wat zullen zij dan wel niet denken? Ik begon te huilen, maar eigenlijk was het de jonge Thierry die huilde. Hij huilde voor alles dat hij niet kreeg.'
De inmiddels 46-jarige Henry is tegenwoordig analist op de Engelse televisie en trainer van de Franse beloften. In zijn tijd als profvoetbal won hij onder meer het WK, de Champions League en twee keer de Premier League.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login