Gelukkig is Dick Advocaat streetwise
data-height="138" data-width="120" data-align="clear" data-caption="" src="http://www.vi.nl/upload/701740da-2d5d-42f7-8b40-815d17a9af8e_image2470883024744174910.jpg" /> Dick Advocaat groeide op in een Haagse volkswijk in de jaren vijftig. Het gezin Advocaat telde vijf kinderen. Vader overleed al vrij snel, moeder had het niet breed en de kinderen moesten zich maar zien te redden. Jaap, de oudste broer, was profvoetballer bij ADO, Holland Sport, SC Enschede, Leeuwarden en Zwolse Boys. Toen Jaap Advocaat bij ADO met de legendarische Haagse helden Mick Clavan en Carol Schuurman speelde, stond Dick op de jongenstribune. Daar nam hij zich voor ook profvoetballer te worden. Hij leerde het vak op straat, met de buurtgenoten Harry Vos en Aad Kila. Daar leerde hij knokken en hij kwam er al snel achter dat je aanzien genoot zodra je goed voetbalde. Vanaf 1967 hoorde Dick Advocaat er helemaal bij als contractspeler van ADO. Altijd in een shirt met korte mouwen en met afgezakte kousen, omdat hij anders het idee had dat hij geen bal raakte. Zo herinneren we ons de middenvelder met de voorbeeldige wedstrijdinstelling bij ADO, FC Den Haag, Roda JC, VVV, Sparta en FC Utrecht.
Advocaat speelde ook nog in Amerika. Omdat de Amerikaanse clubs geen belangstelling toonden voor modale Nederlandse voetballers, maakte hij een keurig plakboek van zijn eigen voetbalcarrière en maakte telefonisch een afspraak voor een sollicitatiegesprek met Chicago Sting-coach Malcolm Musgrove. Hij had alle foto's verzameld waarop hij afgebeeld stond met bekende voetballers zoals Willem van Hanegem, Johan Cruijff, René van de Kerkhof en Johnny Rep. Uit Voetbal International had hij allerlei statistieken en sterrenteams geknipt en met dat document onder zijn arm meldde hij zich bij het hoofdkwartier van Chicago Sting op Michigan Avenue. Het leverde hem een bescheiden contract op voor drie maanden, nadat Musgrove in Nederland bij Barry Hughes de nodige inlichtingen over Advocaat had ingewonnen. Bij Chicago Sting was Willem van Hanegem een van de vedetten. De Kromme en Advocaat werden vrienden, trokken dag en nacht met elkaar op en hebben sindsdien een band. Van Hanegem had meteen een zwak voor de gevoelige Advocaat, die in het verre Amerika door heimwee gekweld zijn tranen vaak niet in bedwang kon houden bij het horen van een smartlap.
Na zijn voetbalcarrière werd Advocaat trainer. Via Haarlem en SVV werd hij assistent bondscoach en later als oogappel van Rinus Michels zelfs bondscoach. Vervolgens deed hij bij PSV en Glasgow Rangers ervaring op in de top van het clubvoetbal. Met PSV werd hij kampioen en veroverde hij de Amstel Cup. Bij Glasgow Rangers won hij twee keer de landstitel en ook tweemaal de FA Cup. De Schotse competitie kun je echter niet serieus nemen, omdat Glasgow Rangers alleen serieuze tegenstand ondervindt van stadgenoot Celtic.
Dick Advocaat heeft het als coach niet slecht gedaan, maar de hijgerige wijze waarop de KNVB hem terughaalde, lijkt me ietwat overdreven. Advocaat is een behoudende, bijna laffe coach die weinig risico?s neemt. Hij wordt zelden met een grote nederlaag weggespeeld. Pas als hij achterstaat, wordt hij heldhaftig en gaat hij spelen zoals hij meteen had moeten beginnen. Daarbij komt nog dat hij extreem gevoelig is voor publiciteit. Advocaat reageert meteen op een kritische kanttekening. Die is in zijn ogen altijd onrechtvaardig, hij heeft meteen complottheorieën in zijn hoofd en maakt zichzelf wijs dat de desbetreffende journalist iets tegen hem heeft. Het topvoetbal heeft van Advocaat nooit een grote jongen kunnen maken.
Directeur betaald voetbal Henk Kesler liet zich echter souffleren door Rinus Michels en Louis van Gaal. Michels schuift Advocaat altijd naar voren en Van Gaal zag in Advocaat de ideale man om zijn lijn door te trekken, al ontgaat mij daarvan de noodzaak. De derde adviseur met wie Kesler in het openbaar koketteerde, Johan Cruijff, heeft de naam van Advocaat nooit genoemd. Desondanks verklaarde de KNVB Advocaat heilig. Hij moest en zou de verantwoordelijke man van Oranje worden. Gelukkig is Advocaat wel streetwise. Hij realiseerde zich heel goed dat alleen Van Hanegem een draagvlak voor hem garandeerde. Met Van Hanegem naast zich waren de media tevreden, het publiek zou niet morren en de KNVB moest het maar pikken. Het doel heiligt de middelen.
Zo redde Henk Kesler zijn gezicht. Hij contracteerde een parttime bondscoach die tot 1 juli 2003 het grote geld meepikt bij Glasgow Rangers en voor een interland een paar dagen beschikbaar is. Te gek voor woorden, maar de komst van Van Hanegem zorgde voor louter tevreden gezichten. Toen de principiële Advocaat in een eerder stadium bondscoach was, mocht geen international een column schrijven of aan een televisieprogramma meewerken. Nu mag zijn rechterhand Van Hanegem voor Canal+ blijven werken en columns schrijven in het Algemeen Dagblad. Het slaat nergens op, maar het geeft Kesler de mogelijkheid net te doen alsof het allemaal zo gepland was. Hij acteert nu de management-gigant en ik ben zoals bijna iedereen uitermate tevreden, omdat ik een blindelings vertrouwen heb in het voetbalverstand van Willem van Hanegem. Hoewel de KNVB hem tot vlak voor de komst van Dick Advocaat volledig negeerde en ik De Kleine Generaal ervan verdenk dat hij Jan Wouters als assistent in zijn hoofd had, is de komst van Willem van Hanegem een zegen voor het Nederlands elftal. Er is nu al veel veranderd in Zeist. Als Louis van Gaal binnenstapte werd het plotseling tien graden kouder, zodra Dick Advocaat het woord voert gebeurt er niets. Maar het charisma van Willem van Hanegem zorgt voor een uitgelaten sfeer en vertrouwen in de toekomst. Er wordt zelfs weer gelachen in Zeist.