Fabio Cannavaro: kind van Napels, held van Italië

Als een God wordt Diego Maradona in de jaren tachtig op handen gedragen in Napels, door jong en oud. Ook in een jongenskamer in Fuorigrotta, een buurt in het westen van de stad, is de status van de ster van Napoli heilig. Daar droomt de jonge Fabio Cannavaro met een poster van Maradona aan de muur van een heldenbestaan als dat van de Argentijn. Dertien jaar oud is de Napolitaan als Pluisje de Partenopei in 1987 naar de eerste landstitel in de clubhistorie loodst. Cannavaro maakt het van dichtbij mee. Als ballenjongen rent hij Maradona achterna bij de eindeloze ereronde door het kolkende Stadio San Paolo.

Dan al ruikt Cannavaro aan het profbestaan. Een paar jaar later volgt zijn kans. De anekdote die de verdediger later deelt met FourFourTwo spreekt tot de verbeelding. Als veelbelovende jeugdspeler krijgt Cannavaro de kans mee te trainen bij het eerste elftal. De opdracht bij een partijvorm luidt Maradona afstoppen. Plichtsgetrouw maakt de jongeling de vedette het leven zuur. Met de aanpak waarmee hij in de straten van Napels en in de jeugdopleiding al naam heeft gemaakt, fel en onverschrokken. Als Maradona een lid van de technische staf hoort zeggen dat Cannavaro wat rustiger moet doen, corrigeert de Argentijn. 'Ga zo door', is de boodschap voor de jonge verdediger die na afloop de schoenen van zijn idool krijgt.

Maradona heeft Napels in die tijd met onder meer twee landstitels al reden gegeven trots te zijn. Het gevecht met de clubs uit Noord-Italië wordt eindelijk eens in het voordeel van het zuiden beslist. Des te zuurder is het voor de Napolitanen dat ze Cannavaro later honderden kilometers ten noorden van de stad zien schitteren in de Serie A. De verdediger breekt weliswaar nog door bij Napoli, maar het kind van de club ontwikkelt zich elders tot een ware topper. Eerst bij Parma, vervolgens bij Internazionale en later bij Juventus.

Met zijn 1 meter 75 heeft Cannavaro niet het postuur van een uitsmijter. Volgens hem draait het bij zijn rol ook niet om fysiek. 'Het gaat allemaal om timing. Dat kun je niet leren, dat is aangeboren.' Cannavaro is een verdediger naar het hart van de Italianen. Intelligent, meedogenloos en bovenal een ware leider. Hij is de man die de Azzurri in 2006 vastberaden de weg naar de wereldtitel wijst. Alessandro Nesta, Marco Materazzi en Andrea Barzagli krijgen van bondscoach Marcello Lippi allemaal speeltijd tijdens het WK in Duitsland, maar er is in het hart van de defensie maar één zekerheid: Cannavaro.

Een compilatie van zijn acties in de finale tegen Frankrijk is verbluffend. Florent Malouda, Zinedine Zidane, Franck Ribéry en Thierry Henry worden in grote delen van de wedstrijd in bedwang gehouden. Grotendeels met dank aan Cannavaro, die de Fransen steeds te slim of te snel af is. Die wedstrijd levert hem de bijnaam De Muur van Berlijn op. De ultieme beloning volgt in de strafschoppenserie. Fabio Grosso schiet Italië naar de wereldtitel en het is Cannavaro die vervolgens als captain de wereldbeker in ontvangst neemt.

Wereldkampioen, een transfer naar Real Madrid en Gouden Bal-winnaar; 2006 is het jaar van Cannavaro. In Napels heerst de trots. De verdediger is altijd een van hen gebleven. Bij de huldiging van Cannavaro komen honderdduizend supporters de straat op. De droom van Cannavaro komt uit. De tijden van Maradona herleven. (Bas van den Hoven)