De degradatiestrijd is veel spannender dan de titelrace
De spanning in de Premier League zit al jaren niet meer aan de bovenkant. Vorig seizoen kon de titel van Chelsea rond de jaarwisseling met potlood worden ingevuld. Zelfs in het freakseizoen van Leicester City is er niet echt een kampioensrace geweest. De vraag was eerder: houdt de underdog deze belachelijke prestaties vast?
Dit jaar heeft de dominantie van Manchester City een verstikkend effect op de concurrentie. Sinds december wordt er door José Mourinho, Mauricio Pochettino, Antonio Conte en Jürgen Klopp niet meer aan de titel gedacht. Al zal City de resterende dertien duels met tien man aan de aftrap verschijnen: de ploeg van Pep Guardiola is drie klassen beter dan de rest. Betere spelers, betere trainer, betere trainingen, betere wedstrijden.
Nee, de echte dramatiek is te vinden aan de onderkant van de competitie. Wanneer het degradatiespook rondwaart in het stadion van een Premier League-club wordt in de bestuurskamer op de paniekknop gedrukt. Dan móét de trainer eruit. Toen Leicester in oktober steeds verder wegzakte in het degradatiemoeras van de Premier League was het wachten op het onvermijdelijke: trainer eruit.
Bij West Bromwich Albion, Swansea City, Stoke City, Crystal Palace, West Ham United en Watford zit een andere manager op de bank dan aan het begin van het seizoen. Wonderwel heeft dat bij de meeste clubs voor een opleving gezorgd. Sinds Carlos Carvalhal trainer is van Swansea City won het drie van zijn laatste vijf competitieduels en pakte het tien punten. Bijna net zoveel als in de twintig wedstrijden ervoor. West Ham United is zes Premier League-duels op rij ongeslagen en zo zijn er meer clubs die weer punten zijn gaan pakken.
Nu de winterse transferperiode voorbij is, komt het aan op de laatste dertien competitieduels van dit seizoen. Je kunt een aantal tendensen signaleren bij de tien degradatiekandidaten. Bij West Bromwich Albion is nog geen sprake van een Alan Pardew-effect nadat afscheid werd genomen van Tony Pulis, terwijl Huddersfield Town (laatste PL-zege op 16 december), Southampton (laatste PL-zege op 26 november) en Brighton & Hove Albion (slechts twee PL-zeges sinds 4 november) zich grote zorgen moeten maken op basis van de prestatiecurve van de laatste maanden. De kans is groot dat bij een van die clubs een voorzitter op de paniekknop drukt.
De Premier League is een elite-eiland waar met de televisiemiljoenen het grote goud voor het oprapen ligt. Eddie Howe had negen jaar geleden niet meer dan een laptop en een stoel toen hij begon bij een zo goed als failliete club. Die vrijwel failliete club behoort inmiddels tot de dertig rijkste clubs ter wereld. Daarom toonde Leicester City ook geen genade voor Claudio Ranieri toen de club na het kampioenschap dreigde terug te vallen naar het Championship.
De angst voor degradatie is ook de reden dat Rafael Benítez tegen Manchester City met elf spelers rond het zestienmetergebied ging kamperen. Aan het einde van de rit speelt ook het doelsaldo een belangrijke rol. Door zo min mogelijk te incasseren in de topwedstrijden heeft Newcastle United zich als het ware een extra punt verschaft. Het doelsaldo van The Magpies is veel beter dan dat van Huddersfield Town en Stoke City.
Kijk je met deze wetenschap naar het programma, dan kan er maar één conclusie zijn: elke wedstrijd doet ertoe.
Het programma in de Premier League:
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login