Waarom 2017 het jaar van Feyenoord wordt

1. De kampioenscoach
Giovanni van Bronckhorst wordt regelmatig neergezet als 'tactisch zwak'. Hoezo? Veel mensen vergeten bijna dat dit pas zijn tweede seizoen als hoofdcoach is. In zijn eerste seizoen eindigde hij als derde en won de beker. Hij werd daarbij inderdaad geholpen door Dick Advocaat, maar dat is geen schande. In zijn tweede seizoen is het aantal nederlagen vooralsnog beperkt tot één en haalde Van Bronckhorst na zestien wedstrijden zelfs al meer punten dan welke andere Feyenoord-coach ook in deze eeuw. Geen van zijn voorgangers zag zijn team bovendien vaker scoren en minder doelpunten incasseren.

2. De het kan niet-factor
Hoe langer het duurt, hoe dichterbij het komt. Een wijsheid die Co Adriaanse graag hanteerde als er weer eens een statistiek voorbijkwam, waaruit bleek dat zijn equipe nauwelijks kans had. Er zijn inmiddels hele volksstammen die er eigenlijk tot de laatste dag van uit zullen gaan dat Feyenoord wel zal instorten. Deze maand verscheen er nog een boekwerk met de naam Kampioenschap als obsessie. En wat als dat nu eens niet zo is? Als AZ en FC Twente kampioen kunnen worden, kan Feyenoord dat zeker. Als er één ploeg moeilijk te verslaan is gebleken in Nederland, is het wel Feyenoord.

3. Europese Exit
De Europa League kan Feyenoord niet meer winnen. De hoogst haalbare prijs is de landstitel en de daaraan verbonden Champions League-miljoenen. Dit jaar zal voor het laatst een Nederlandse kampioen direct naar het kampioenenbal mogen. Exit Europa is dus het beste wat Feyenoord kon overkomen. Niemand in Rotterdam zal het toegeven, maar Europa en Eredivisie zijn domweg te veel voor een equipe waarvan de ruggegraat wordt gevormd door zes, zeven spelers, ook nog eens geen types die het een keer ‘op 95 procent’ kunnen doen.

4. Vriendenploeg
Net als in 1993 en 1999 is er een wij-gevoel. Feyenoord is een vriendenploeg en al enige tijd de beste van Nederland. In het KNVB-bekertoernooi is nu negen keer op rij gewonnen. Sinds 14 februari verloor de ploeg slechts één keer in de Eredivisie. Dat duidt op een proces en niet op een toevallige serie gewonnen wedstrijden. Feyenoord verloor die ene keer misschien niet eens toevallig: het was de week waarin de selectie intens meeleefde met Tonny Vilhena. De dood van zijn moeder maakte diepe indruk op iedereen. Deze gemeenschappelijke ervaring maakte de eenheid alleen maar sterker.

5. Het nieuwe Rotterdamse realisme
Het klinkt vreemd, maar Feyenoord kan nog beter worden door het groeiende bewustzijn in de selectie. Jens Toornstra verwoordde dat recent: 'Deze club is altijd onrustig, maar deze groep is zo rustig. Ik heb dat nog nooit meegemaakt en ik ben echt niet iemand van arrogantie of bluf. Maar dit seizoen liep ik steeds vaker het veld op met het gevoel: Wij zijn Feyenoord, we zijn onverslaanbaar. Dat is zo’n machtig gevoel. Eerst de beker winnen met die huldiging en dan dit seizoen gewoon vanaf de eerste dag koploper zijn. En dat zijn we nog steeds.'