Zege verkapt café-elftal Noord-Ieren zegt alles over Oekraïne
Noord-Ierland boekte ten koste van Oekraïne een historische zege (2-0). Namens VI analyseert Marco Timmer het duel.
Groep C, tweede ronde
16 juni 2016
Stade des Lumières, Lyon
De hemel huilde donderdagavond mee in het stadion van het licht in Lyon. De onophoudelijke regen tijdens Oekraïne-Noord-Ierland symboliseerde het voetbal van dit duel in Groep C uitstekend. Het was erbarmelijk. Het slechtste duel van het toernooi in Frankrijk tot dusver. En toch was het een historische avond. De Noord-Ieren huilden ook, zowel de spelers als de fans op de tribune. Tranen van geluk. Want het doelpunt van de 36-jarige Gareth McAuley hielp Noord-Ierland aan de eerste overwinning ooit op een EK.
Het dramatische spel was toch enigszins verrassend, omdat beide landen hun eerste duel hadden verloren. Als ze nog zicht op de achtste finale wilden houden, moest deze wedstrijd door beiden eigenlijk worden gewonnen. Het zou voor een open en aantrekkelijke wedstrijd moeten zorgen. Oekraïne verloor de eerste wedstrijd van titelkandidaat Duitsland. Dat kan. Met name Noord-Ierland had wat goed te maken na de wanvertoning tegen Polen waarin het alleen maar verdedigde en over negentig minuten tot slechts twee schoten kwam. De ploeg van Michael O'Neill had zo weinig te vertellen dat zelfs de altijd hartstochtelijk zingende supporters er stil van waren geworden.
Ook O'Neill was zwaar ontevreden geweest. Hij had zijn ploeg namelijk op liefst vijf plaatsen gewijzigd. Zijn team had nu in elk geval veel meer aanvallende intenties. Oekraïne had die ook terwijl ook zij het liefst vanuit een hechte defensie spelen om gevaarlijk te worden in de omschakeling. Nu moest het team van bondscoach Mykhaylo Fomenko het spel maken, simpelweg omdat ze veel meer kwaliteit hebben dan Noord-Ierland.
Met Yevhen Konoplyanka en Andrii Yarmolenko heeft Oekraïne opwindende vleugelspelers. Ze zijn snel en hebben een goede dribbel, actie en voorzet in huis. Maar juist zij gaven tegen de Noord-Ieren niet thuis en waren zelfs onzichtbaar. Als je meer kwaliteit hebt, moet je dat vooral in de laatste fase van het aanvalsspel op de helft van de tegenstander laten zien. Dan moet het surplus aan technische vaardigheden dat de Oekraïners ontegenzeggelijk hebben in de kleine ruimte de doorslag geven. Dat gebeurde in de eerste helft eigenlijk geen moment omdat met name de eindpass in de laatste fase van het aanvalsspel dramatisch was. Mede om die reden kon het gebeuren dat Oekraïne weliswaar voor rust veel meer balbezit had maar dat Noord-Ierland meer schoten op het vijandelijke doel loste en dus gevaarlijker was.
Hoogtepunt van de wedstrijd was het doelpunt van McAuley. Na een perfecte vrije trap van Oliver Norwood zweefde de verdediger met zijn schedel naar de bal als Michael Jordan in zijn beste dagen en kopte fraai en steenhard raak. Dat was geen toeval. Liefst elf van de zestien goals die de Noord-Ieren in de EK-kwalificatiereeks maakten, kwamen voort uit standaardsituaties.
Na het doelpunt werd de wedstrijd leuker. Niet omdat het niveau omhoogging - dat bleef even slecht - maar omdat Oekraïne moest scoren, ze daardoor nog meer naar voren speelden en de tegenstander meer ruimte weggaf. Maar de ploeg die in de laatste veertien interlands slechts één keer verloor was letterlijk vleugellam en aanvallend onmachtig.
Bondscoach Mykhaylo Fomenko deelde in de malaise door bij een 1-0 achterstand een spits voor een spits te wisselen. In blessuretijd kon het feest op de tribunes voor de Noord-Ieren echt losbarsten na de 2-0 van invaller Niall McGinn. Een prachtige avond voor O'Neill en zijn mannen, al konden ze het gevoel niet wegnemen dat ze toch vooral een hartstochtelijk spelend maar veredeld café-elftal zijn. En die laatste opmerking zegt tevens alles over het onthutsend zwakke Oekraïne.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login