Villarreal, de light-versie van Atlético Madrid
Marcelino García Toral zal nog weleens terugdenken aan zijn debuut als hoofdcoach van Villarreal. Halverwege het seizoen 2012/13 nam hij de taken over van Julio Velázquez. In de Segunda División stond El Submarino Amarillo er beroerd voor. Maar veel uitzichten op betere tijden waren er niet, kort na deze trainerswissel.
Want met Marcelino voor het eerst op de bank werd op bezoek bij de reserves (!) van Real Madrid een 5-0 nederlaag geleden. Drie jaar na dato staat datzelfde Villarreal op het punt zich ten koste van Liverpool te plaatsen voor de finale van de Europa League.
Daarmee doet coach Marcelino in Estádio El Madrigal de tijden herleven onder Manuel Pellegrini, de architect die in de jaren 2004-09 de basis legde voor een succestijdperk. Onder de Chileen werd Villarreal in 2008 al eens tweede in de Primera División, terwijl het twee seizoenen daarvóór op de drempel van de finale van de Champions League stond. Ware het niet dat vedette Juan Román Riquelme in blessuretijd van de return van de halve finale tegen Arsenal een strafschop miste; de laatste kans om de eerdere 1-0 uitnederlaag ongedaan te maken.
Toch zijn de prestaties van Marcelino nóg imponerender, wetende dat Villarreals huidige begroting maar een fractie bedraagt van het budget uit die hoogtijdagen. Zonder vedetten van het kaliber Riquelme, Diego Forlán en Robert Pires presteert de club met veel talenten uit de eigen opleiding. Onvermijdelijk in de keramiekstad zijn de vergelijkingen met de periode onder Pellegrini, toen het spel van hoog niveau was.
De fijnproever stelt vast dat Marcelino een meer dynamisch collectief tot zijn beschikking heeft, dat sneller de weg naar het doel zoekt. Het aanstekelijke combinatievoetbal van weleer is gebleven. Maar zonder al te aansprekende namen draait het ook om intens spel, counter-attack. En vergeleken met de andere Spaanse teams scoort het bijzonder hoog wat het aantal goed uitgevoerde tackles, onderscheppingen én overtredingen betreft. Dit blijkt ook uit het feit dat Villarreal de op twee na minst gepasseerde achterhoede heeft. De light-versie van Atlético Madrid, zo is Villarreal ook wel genoemd.
In september, tijdens speelronden zes en zeven, schreef Villarreal historie door voor het eerst in zijn bestaan de ranglijst van de Primera División aan te voeren. Met terugwerkende kracht stellen betrokkenen dat de degradatie in 2012 (in het seizoen dat de ploeg in de Champions League speelde) niet eens zo heel slecht is geweest. Het gaf Villarreal de gelegenheid tal van peperdure ondermaats presterende spelers van de hand te doen en schulden weg te werken. In plaats daarvan kregen jonge talenten de ruimte.
Daarnaast had de clubleiding een gelukkige hand met de inkomende transfers. Roberto Soldado heeft de twee povere seizoenen bij Tottenham Hotspur achter zich gelaten. En zijn aanvalskompaan Cédric Bakambu is een ware voltreffer gebleken. De van Bursaspor gehaalde Congolees maakte al 22 goals in officieel verband en is nog maar drie treffers verwijderd van het clubrecord dat Diego Forlán in de jaargang 2004/05 vestigde. Donderdagavond op Anfield kan Bakambu zijn doelpuntenjacht vervolgen.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login