Sanmartean van frustratie in Utrecht tot frivole EK-ganger
Lucian Sanmartean is misschien wel het grootste talent dat ooit voor FC Utrecht speelde. Het ware genie is nooit echt opgestaan, maar dat gaat komende zomer in Frankrijk wellicht alsnog gebeuren.
Dat waren nog eens tijden in Utrecht. De club had drie keer op rij de bekerfinale gehaald, miste op een haar na de play-offs om een Champions League-ticket en via zaakwaarnemer Hakim Slimani werd een speler geïntroduceerd die door oud-Feyenoorder Ioan Sabau zelfs werd bestempeld als de nieuwe Gheorghe Hagi. Iets wat natuurlijk over elke talentvolle Roemeen gezegd werd. 'Maar we hadden allemaal snel gezien dat deze speler wat speciaals had', herinnert Foeke Booy zich de eerste kennismaking op het trainingsveld.
Booy was begin 2007 trainer en technisch directeur bij FC Utrecht. Ook AZ was geïnteresseerd in de spelverdeler, maar Booy handelde snel en slagvaardig. 'Lucian is een jongen waarvoor je naar het stadion komt. Technisch heel goed. Geweldige steekpassjes en versnellingen, een echte rasvoetballer. Probleem was echter dat hij twee jaar niet gevoetbald had. Maar we dachten: Als hij fitter en sterker gaat worden, dan hebben we een echte topper in huis. Dan had hij via FC Utrecht ook vast nog een mooie stap kunnen maken in zijn carrière.'
Geduld
Uiteindelijk kwam Sanmartean tot slechts zestien wedstrijden in de Eredivisie, verspreid over drie seizoenen. Supporters zagen dingen die ze nooit eerder in Stadion Galgenwaard gezien hadden, maar hun geduld werd wel flink op de proef gesteld. 'Het ging mis met zijn fysieke belastbaarheid. Hij viel van het ene in het andere ongemak. En daarbij had hij ook veel pech. Achteraf is het makkelijk gezegd dat hij een langere aanloop had moeten krijgen. Maar hij wilde zelf ook heel graag. En het was wel iemand met een mening.'
De frustraties namen toe. Bij de club, op de tribunes. Over een speler die de hoge verwachtingen maar niet waar kon maken. Booy: 'Hij kwam van buiten de Europese Unie, dus het was ook nog eens een dure speler voor ons. Maar het was zeker de investering waard, want hij had de club misschien ook nog wat op kunnen leveren. Het is ongelofelijk jammer dat het nooit wat geworden is. Ik denk dat het uiteindelijk ook voor alle partijen het beste was dat hij vertrok. Het cirkeltje kon niet meer doorbroken worden.' Booy maakte dat zelf overigens niet mee als trainer.
Tijdens de eerste speelronde van seizoen 2008/09 gaf Sanmartean na een kwartier spelen al aan dat het niet meer ging. Tijdens de seizoensopener tegen regerend kampioen PSV (1-5) droop hij wederom af. Uit het publiek klonk zelfs licht gefluit. 'Ons geduld houdt een keertje op', foeterde assistent-trainer John van Loen destijds. 'Er komt een moment dat je de harde werkelijkheid onder ogen moet zien', stond de toenmalige voorzitter Jan Willem van Dop hem bij. Een dag later werd het contract ontbonden. Lucian Sanmartean, 28 jaar pas, was uitgevoetbald.
Een overwinning op Faeröer zondagavond scheidt diezelfde Sanmartean nu van het EK voetbal. Sanmartean keerde namelijk terug naar zijn geboortestad Bistrita, waar hij in alle rust voor zichzelf trainde. Hij ging samen voetballen met zijn broertje Dinu, met wie hij zich aansloot bij het plaatselijke Gloria en later FC Vaslui. In zijn nadagen werd hij zelfs ingelijfd door Steaua Boekarest, waarmee hij kampioen werd en als oudste speler ooit werd uitgeroepen tot Roemeens Voetballer van het Jaar. En als klap op de vuurpijl volgde na een kleine tien jaar zijn rentree in het nationale team.
'Uiteindelijk wint het voetbal weer', constateert Booy, die daarbij opmerkt dat Sanmartean de laatste jaren gedaan heeft wat hij eigenlijk bij FC Utrecht had moeten doen. 'In alle rust en in zijn eigen tempo fit worden. Komende zomer is hij 36, hij zal wat aan snelheid en explosiviteit hebben ingeboet. Maar je inzicht wordt naarmate je ouder wordt alleen maar beter. Hij kan nu in Frankrijk een kroon zetten op zijn carrière. En ik weet zeker dat iedereen uit zijn tijd bij FC Utrecht hem dat ook gunt.'
Terwijl het voetballand Roemenië in een enorme dip lijkt te zitten, met alle clubs al vroegtijdig uitgeschakeld in Europa, loodst een veteraan het nationale team met belangrijke assists door de stormen in Groep F van de kwalificatie. Zo ongrijpbaar als het fenomeen Sanmartean in Utrecht was, lijkt ook de leeftijd geen vat op hem te hebben. 'Ik ga dit met grote interesse volgen', kijkt Booy al met een schuin oog naar de eindronde in Frankrijk. Sanmartean, die zijn spieren tegenwoordig warm houdt bij Al Ittihad, is eindelijk klaar voor het grote werk. Booy: 'Het verbaast me niet.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login