Júlio César overleeft als enige de Braziliaanse revolutie
Voor VI volgt Chris Tempelman het toernooi om de Confederations Cup. Vandaag aandacht voor gastland Brazilië, winnaar van de laatste twee edities. Brazilië start vandaag in eigen land de jacht op de Confederations Cup. Een jaar voor het WK willen de Brazilianen het eigen publiek tonen dat ze een serieuze kandidaat voor de wereldtitel zijn. De afgelopen jaren maakten de Goddelijke Kanaries weinig indruk, maar onder bondscoach Felipe Scolari lijkt de revolutie gestalte te krijgen.
Vier jaar geleden nam Brazilië ook deel aan het toernooi om de Confederations Cup. Onder bondscoach Carlos Dunga werd in de finale met 3-2 gewonnen van de Verenigde Staten. Het lijkt een eeuwigheid geleden, maar in werkelijkheid is het slechts vier jaar terug. Lees het wedstrijdverslag er op na en direct wordt duidelijk dat de Braziliaanse spelers van toen momenteel nauwelijks meer een rol spelen.
De Amerikanen, die een geweldig toernooi speelden en in de halve finale Spanje met 2-0 klopten door treffers van Jozy Altidore en Clint Dempsey, stonden bij rust met 2-0 voor. De Braziliaanse remonte kreeg gestalte door goals van Luis Fabiano en Lucio. Het was goed beschouwd de laatste stuiptrekking van deze Brazilianen op het internationale podium. 
Na die prijs in 2009 (ook in 2005 wonnen de Zuidamerikaanse balvirtuozen het toernooi overigens) volgde de uitschakeling in de kwartfinales van het WK in 2010 tegen Nederland. Een jaar daarna liep het toernooi om de Copa America op een catastrofe uit. Ook daar waren de kwartfinales het eindstation, omdat Paraguay na strafschoppen sterker bleek.
Van de elf Confederations Cup-finalisten is er nog maar één basisspeler van het huidige Brazilië: doelman Júlio César. De andere tien droomden ooit van het WK in eigen land, maar een hoofdrol zit er voor hen niet in. De nieuwe generatie mag het eigen publiek vermaken en verblijden. Volgend jaar sowieso en het liefst nu ook al.
Maicon, Lúcio, Felipe Melo, Gilberto Silva, Kaká, Robinho, Luis Fabiano, Luisao, André Santos en Ramires. Ooit boezemden ze tegenstanders angst in. Dunga liet ze weinig spectaculair spelen, Scolari heeft ze niet nodig: hij vertrouwt op de nieuwe generatie. Sluitpost Júlio César is de enig overgebleven speler van de ploeg van 2009.
Veel scheelde het niet of de eerste keus onder de lat had ook een probleem. De doelman moest na zeven seizoenen Internazionale verlaten. Queens Park Rangers bood uitkomst en haalde César naar de Premier League. Met de Londense club degradeerde hij. De 33-jarige goalie blijft zeer waarschijnlijk op het hoogste niveau in Engeland actief. In zijn vaderland kan hij laten zien dat het terecht is dat hij als enige over was van de winnende ploeg van vier jaar geleden.
Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.