'Fortuna Sittard heeft me niets dan ellende gebracht'
Jo Abelshausen stapte als rvc-lid en financier in 2002 in Fortuna Sittard. De zeventiger wilde dat hij het nooit had gedaan. Hij heeft miljoenen in de club, die in afwachting is van het oordeel van de licentiecommissie over het voortbestaan, zien verdwijnen en in veertien jaar louter ellende in de Eerste Divisie meegemaakt. 'Ik ben veel te ver gegaan.'
'Aan de hand van mijn opa ging ik vroeger bij Sittardia in stadion De Baandert kijken. Het gevoel dat ik kreeg, is nooit meer weggegaan. Ik denk dat ze dat clubliefde noemen. Toen directeur Theo Mommers me in 2002 vroeg in de rvc van Fortuna Sittard te gaan zitten, had ik tijd, zag ik een mooie uitdaging en kwam ik bij mijn jeugdliefde terecht. We zijn nu bijna vijftien jaar verder. Achteraf gezien had ik het niet moeten doen. Nooit. Het heeft me veel tijd en heel veel geld gekost en het heeft me eigenlijk niets dan ellende gebracht.
Wat ik vooral zo erg vind, is dat ik door Fortuna minder tijd met mijn vrouw heb doorgebracht. Bep is bijna twee jaar geleden overleden. Als we op vakantie in Cannes waren, zei ze: “Kom Jo, we gaan naar huis, je zit de hele dag met die telefoon aan je oor”. Het ging altijd over Fortuna. Daar voel ik me schuldig over.
Ik heb met mijn vrouw ook wel stevige gesprekken gevoerd over het geld. Zij deed in onze zaak (ICT-bedrijf) maar ook thuis de financiële administratie. Emmo Meijer, Jos Nuijen en Sjra Philippen zaten al in de rvc en die hadden financieel allemaal al iets voor Fortuna gedaan. Wat doe je dan? Tja, dan trek je ook de portemonnee. Misschien was het wel een vorm van sociale druk. Ik wilde niet het gevoel hebben dat anderen meer recht van spreken hadden.'