El Clásico, de laatste kans voor het Barça van Luis Enrique

Natuurlijk was Juventus verdedigend oppermachtig en vanzelfsprekend was een comeback woensdag nagenoeg onmogelijk voor Barcelona met nog een kwartier te gaan. Er zat voor Luis Enrique niets anders op dan all-in te gaan en de wissel die volgde was Javier Mascherano voor Sergi Roberto. Een derde invaller kwam er niet eens meer. Keek Luis Enrique om zich heen, dan zag hij André Gomes, Denis Suárez, Lucas Digne en Carles Aleña als alternatieven. De laatste zet was er een tegen beter weten in, met het besef dat hij wederom geen jokers achter de hand had.

Hoe anders is het dit seizoen bij Real Madrid. Dinsdagavond bracht Zinedine Zidane tegen Bayern München nog Mateo Kovacic, Lucas Vázquez en de uitblinkende Marco Asensio als invallers binnen de lijnen. Álvaro Morata en James Rodríguez kwamen niet eens aan de bak toen het water aan de lippen stond. Keuzes uit luxe.

Met dat in het achterhoofd zal het sportief directeur Robert Fernández pijn hebben gedaan om Luis Enrique een dag later wederom te zien worstelen met een selectie die afgelopen zomer een impuls ter waarde van ruim 120 miljoen euro heeft gekregen. 'Op papier heb ik nu de beste selectie in mijn drie jaar als coach hier', sprak Luis Enrique in aanloop naar het huidige seizoen nog vol vertrouwen. In werkelijkheid is van het vijftal Gomes, Denis Suárez, Digne, Paco Alcácer en Samuel Umtiti alleen laatstgenoemde een directe versterking gebleken. Tel daarbij op dat de stroom talenten uit La Masía die van toegevoegde waarde zijn in het tijdperk onder Luis Enrique verder is opgedroogd en de verklaring voor de zwakte in de breedte is gevonden.

In de bijna drie jaar onder Luis Enrique debuteerden zestien spelers met een verleden in La Masía. Van die groep zijn momenteel alleen Aleña en de teruggekochte Suárez een regulier onderdeel van de wedstrijdselectie.

Wie zich afvraagt of een tijdperk ten einde is in Camp Nou, vergeet de talloze demonstraties van pure klasse die dit seizoen heeft opgeleverd. Eerder deze maand werd Sevilla nog volledig weggespeeld (3-0), anderhalve maand geleden moesten Celta de Vigo (5-0) en Sporting Gijón (6-1) er nog aan geloven. Ondanks, of juist dankzij, zijn nieuwe rol als spelmaker (minder diep) staat Lionel Messi in zijn misschien wel beste seizoen in La Liga op 29 treffers en elf assists. Luis Suárez trof in de competitie dit voetbaljaar al 24 keer doel, Neymar volgt met negen goals. De leegte achter de drie is in Camp Nou alleen nog zelden zo groot geweest.

Waar in de Champions League-finale van 2015 - ook het jaar van de gewonnen treble – Pedro nog inviel voor Suárez, is nu Alcácer de stand-in. Waar op die avond in Berlijn Xavi binnen de lijnen kwam voor Iniesta, staat El Blanquito tegenwoordig zijn plek vaak af aan Gómes of Denis Suárez. Het maakt Barcelona brozer. Blessures, schorsingen en vormverlies doen zich meer voelen in een seizoen waarin de pieken onverminderd hoog zijn.

Terwijl het laatste seizoen onder Luis Enrique roemloos dreigt te eindigen, nadert de meest boeiende zomer van de afgelopen jaren bij Barcelona. Maanden waarin de club de in medio 2018 aflopende contracten van Messi en Iniesta hoopt te verlengen, een nieuwe trainer zal worden aangesteld en er moet worden geïnvesteerd in de breedte van de selectie.

Het zijn zorgen die zondagavond in Estadio Santiago Bernabéu niet tellen als de eeuwige rivalen oog in oog staan. Het is voor Barcelona dé gelegenheid de problemen in perspectief te plaatsen. Winnen is weer volop meedoen om het kampioenschap. Een dribbel van Messi, een steekpass van Iniesta of een bevlieging van Suárez; het kan allemaal genoeg zijn om de titelstrijd nieuw leven in te blazen. Het is aan de groten der aarde, in de wetenschap dat alternatieven er vrijwel niet zijn.

• Meer over

• Real Madrid
• LaLiga 2016/2017
• Real Madrid - Barcelona (2-3)